ایستادن پای معروف با شعار یا عمل؟
ایستادن پای معروف با شعار یا عمل؟ صدای اذان علی‌اکبر دردشت بلا پیچید. همه پیش‌دستی کردند تا پشت سر حسین(ع) و نزدیک‌تر به او بایستند. سعید انگار تقدیرش پیش‌تر از این‌ها رقم خورده بود. نماز خوف برپا شد و او پیش روی امام ایستاد.
گروه زندگی_هانیه ناصری: خورشید وسط آسمان رسید. نگاه حسین(ع) از هرم عطش به تاری نشسته و لبهایش مثل چوبی خشکیده ترک ترک شده بود. دشمن اما تازه نفس بود و حریص. هرچه عرصه بر سیدالشهدا(ع) و یارانش تنگ تر می شد، در چشم های پر خون شمر و حرمله برق شادی بیشتر و بیشتر . عمر بن سعد هم که لحظه شماری می کرد تا سر حسین(ع) بالای نیزه رود و او به آرزوی دیرینه اش برسد؛ همان تکیه زدن بر کرسی امارت ری که رؤیای شب و روز او بود.
لحظاتی از اقامه معروف که در تاریخ ماندگار شد
*معروفی که برایش جان می دهد
عطش و خستگی نبرد به جای خود، اما وقت نماز حرمت داشت و جای بهانه آوردن نبود. فریضه‌ای که به فرموده نبی مکرم اسلام(ص) ستون دین است و اگر پذیرفته شود سایر عبادت‌ها پذیرفته می‌شود و اگر رد شود سایر عبادات هم رد خواهد شد. در سوره مبارکه ماعون هم می‌خوانیم:«وای بر نمازگزاران! آن‌ها که از ..
