drmotamednejad

سلاح کودکان ایرانی برای مبارزه با اسراییل «من مطمئنم این روزها همین خشم و عصبانیت‌ ملت‌ها، همین قدم‌های تک تک ما آدم‌ها، دشمن را شکست می‌دهد. هر گوشه‌ای باید صدایی به خونخواهی بلند شود. همین‌ها دقیقا، همین تجمعات، امروز معجزه می‌کنند. شک نداریم که گام‌های آخر نزدیک پیروزی همین اجتماعات است.»
گروه زندگی: این روزها با به اوج رسیدن جنایت‌های صهیونیست‌ها غم مادران غم عمیق‌تریست. مادرها بارها و بارها توی دل خودشان می‌میرند با دیدن تصاویر و فیلم‌های کودکان فلسطینی که خیلی هاشان حتی نه روی دست پدر و مادرشان، که یک گوشه‌ای زیر آوار جان می‌دهند. گروه‌های مختلف مردمی و به ویژه گروه‌هایی که نقش مادران در آن پررنگ‌تر است، بیانیه می‌دهند. هر روز تعدادی از مادران برای آرام کردن دل بیقرارشان، برای رساندن صدای اعتراض‌شان جمع‌شان را جمع می‌کنند تا صدایشان را به گوش جهانیان برسانند. یک روز جلوی دفتر سازمان ملل، یک روز در میدان مادر. در پارک و مساجد محله‌شان، در گوشه‌ای از خیابان این ظلم را فریاد می‌زنند.
*سلاح کودکان ایرانی برای مبارزه با اسراییل
نه فقط مادران که این روزها کودکان ایرانی هم تبدیل شدن..

غول‌های فناوری: نمی‌گذاریم اسراییل در فضای مجازی هم شکست بخورد نویسندگان، فعالان، روزنامه‌نگاران، فیلم‌سازان و کاربران عادی در سراسر جهان گفته‌اند پست‌های حاوی هشتگ‌هایی مانند «فلسطین را آزاد کنید» و «ایستادن کنار فلسطین» و همچنین پیام‌های اعتراض به نسل‌کشی اسرائیل، در شبکه‌های اجتماعی سانسور و پنهان می‌شوند.
به گزارش گروه علم و پیشرفت خبرگزاری فارس، با تشدید جنایات اسرائیل در غزه، شبکه‌های اجتماعی کنترل خود را روی اخبار بیشتر کرده‌اند. اکنون نویسندگان، فعالان، روزنامه‌نگاران، فیلم‌سازان و کاربران عادی در سراسر جهان گفته‌اند که پست‌های حاوی هشتگ‌هایی مانند «فلسطین را آزاد کنید» و «ایستادن کنار فلسطین» و همچنین پیام‌هایی مبنی بر حمایت از فلسطینی‌های غیرنظامی کشته شده توسط نیروهای اسرائیلی، توسط این پلتفرم‌ها پنهان می‌شوند.
ورود تمام‌قد اتحادیه اروپا برای سانسور فلسطین
در این میان اتحادیه اروپا از اولین نهادهایی بود که با تهدید، سریعا پلتفرم‌ها را مجاب کرد تا در مورد مطالب منتشر شده مربوط به تحولات فلسطین به این نهاد پاسخگو باشند. بعد از این تهدیدات، متا اعلام کرد اقداماتی از جمله حذ..

پرواز اهواز به فلسطین پرچم فلسطین را بالای سرهایشان تکان می‌دهند. آن‌قدر بالا که انگار دست‌هایشان ابرها را بغل گرفته و برای پرواز اهواز به فلسطین، آماده‌اند!
خبرگزاری فارس؛ حنان سالمی: ساعت، ده و پنجاه و پنج دقیقهِ صبحِ سومین روز از آبان سال هزار و چهارصد و دو است. آسمان، گرفته. و مردم، مثل ارواحی مدهوش که بدن‌هایشان را گم کرده‌اند، از خانه‌هایشان بیرون زده‌اند تا شاید خودشان را پیدا کنند. صورت‌هایشان نگران است. و سرگردان، پشت سر هم، راه افتاده‌اند. زن‌ها چفیه کوفی را جای روسری بسته‌اند و مردها روی شانه‌هایشان گذاشته‌اند.
به چشم‌هایشان نگاه می‌کنم. به خط قطور و بلندِ دست‌های مشت شده. و به حنجره‌هایشان! رگ گردن‌هایشان باد کرده و پر از فریادند. آخر تکه تکه شدن کودکان یک باریکه مرزی، آن هم چند هزار کیلومتر آن‌طرف‌تر از خانه‌های ما، چه ربطی به این مردان و زنان و دختران و پسران دارد که این‌طور در عزایشان گُر گرفته‌اند؟!

تکیه می‌زنم به درخت‌های شب ‌بوی کنار میدان مولوی و می‌روم توی فکر. مردم شانه به شانه هم ایستاده‌اند. شبیه کوه‌هایی به هم پیوسته که هیچ بادی نمی‌توانَد تکان‌شان بدهد. ..