نوار غزه یا خانه هیولاها؟!
یکی از روش‌های قدیمی عملیات‌های روانی توسط رژیم‌های جنایتکار است؛ روشی که در آن، از آدم‌ها و ملت‌ها هیولا می‌سازند! تا تو از خودت بپرسی «اینجا واقعا غزه است یا خانه هیولاها؟»
خبرگزاری فارس؛ حنان سالمی: «چرا اسرائیل دست به نسل‌کشی و قتل‌عام مردم غزه زده است؟» این سوال، جواب‌های بی‌شماری دارد؛ جواب‌هایی که ریشه تاریخی آن‌ها به سال‌هایی خیلی قبل‌تر از «سال ۱۹۴۸» یا «سال نکبت» و جنایاتش برمی‌گردد؛ به ایدئولوژی قومی که خاخام‌های مقدسش در هفتاد و دومین بخشِ رساله سن هدرینِ «تلمود بابلی» که کتاب تفسیر تحریف شده‌شان از تورات می‌باشد، نوشته‌اند: «اگر کسی آمد تا تو را بکشد، بلند شو و تو زودتر او را بکش!» و حالا اینجا، در باریکه‌ترین نوار غزه، دوازده هزار نفر از بیست و چند میلیون مسلمانِ فلسطینی ساکن آنجا، پیش از کشتن، کشته می‌شوند تا تفسیری برای این آیه باشند!
دیگر بحث، بر سر وجود کشوری به نام اسرائیل یا فلسطین نیست. دیگر حرف، حول حق با این است یا آن، نمی‌چرخد. و دیگر زورِ هیچ‌کس به شیطان نمی‌رسد! چون در جسم صهیونیست‌ها حلول کرده و قرار است یک باریکه را با آدم‌هایش به آتش بکشد؛ یک نسل‌کشی تمام عیار، خونسردانه و تحت کنترل.
هر دقیقه بیش از بیست انسان می‌میرد. هر دقیقه بیش از پنجاه خانه آوار می‌شود. و هر دقیقه به نابودی غزه نزدیک‌تر می‌شویم بی‌آنکه یک سیلی جانانه توی صورت شیطان زده باشیم و بگوییم: «برو! اینجا سرزمین تو نیست.»
اما این قتل‌عام چرا تمام نمی‌شود؟ رنج روی شانه رنج، زخم در دل زخم، و مرگ در چشم زندگی، تنها به جرم اینکه بیست میلیون مسلمان نمی‌خواهند و نمی‌توانند از خاک سبز وطن‌شان دل بکنند؟ آن هم در شرایط بحرانی‌ای که قرار است با خون‌شان سرخ شود و از این به بعد این‌طور صدایش بزنند: «غزه، کرانه سبزی بر مدار خون!»
«دنی آیالون»، معاون سابق وزارت خارجه رژیم صهیونیستی، روزها پیش از اینکه اسرائیلی‌ها بمباران بیمارستان‌های غزه را آغاز کنند در گفت‌وگویی تلویزیونی و وقتی مجری می‌پرسد: «نتانیاهو گفته فلسطینی‌ها باید بیرون بروند! اما در پی ضرب‌العجل رژیم اسرائیل به ساکنان غزه برای تخلیه این منطقه، ساکنان غزه اصولا به کجا می‌توانند بروند؟» این‌گونه به این سوال، پاسخ می‌دهد: «به صحرای سینای مصر!»
در واقع، هدف اصلی رژیم صهیونیستی از عملیات گسترده بر علیه زیرساخت‌های غزه و جمعیت آن اعم از زنان و مردان و حتی کودکان و نوزادان، تخلیه آخرین تکه از خاکی است که پرچم و نام «فلسطین» را هنوز بر شانه‌هایش دارد؛ و البته جهت مقبولیت این اقدام در رسانه‌های جمعی و سازمان‌های بین‌المللی، چه ادعایی می‌تواند معقول‌تر از «دفاع از امنیتِ در خطر افتاده اسرائیل» باشد؟ امنیتی که برای حفظ آن باید یک نسل را بکشند! اما سوالی که برای هر بیننده این معرکه گوشت و پوست و استخوان پیش می‌آید این است که آیا تاوان دفاع از امنیت اسرائیل باید خون کودکان باشد؟!
نه، این دلیل، به تنهایی نمی‌تواند کافی برای این حجم از حملات جنگی و بمب‌های فسفری مستمر باشد مگر زمانی که بتوانند از ساکنان غزه، در چشم جهان، هیولا بسازند! هیولاهایی خون‌خوار و پنهان شده در بیمارستان‌های غزه!
«اسحاق هرتسوگ»، رییس جمهور رژیم اشغالگر در کنفرانس خبری روز سیزده اکتبر با صراحت ادعا کرد: «در غزه هیچ غیرنظامی بی‌گناهی وجود ندارد!» و ادامه داد: «در آنجا مردمی هستند که همگی مسئول‌اند و باید تاوان پس بدهند. چون مردم غزه در برابر دولت حماس قیام و آن را سرنگون نکردند، پس مقصر هستند!» و البته این نظریات تنها به بیانات این مقام اسرائیلی منتهی نشد و پیش از او، «یوآ گالانت»، وزیر جنگ اسرائیل در وحشیانه‌ترین لفاظی ممکن و بی هیچ واهمه‌ای، خونسردانه گفت: «ارتش اسرائیل با حیوانات انسان‌نما در غزه می‌جنگد!»
اما این صفت‌های رذلانه براساس چه مبنایی به انسان‌هایی نسبت داده می‌شود که خانه‌هایشان را دزد زده و حالا می‌خواهد آن‌ها را هم قتل‌عام کند؟ صهیونیست‌ها برای پیروزی نهایی بر باریکه‌ی خودگردانی به نام غزه که اجازه فراموشی نام فلسطین را نمی‌دهد چاره‌ای جز پاک کردن صورت مسئله (نابودی کامل ساکنان و هر نشانه‌ای از حیات در این جغرافیا و تبدیل آن به بیابان) نخواهند داشت و برای مشروعیت بخشیدن به این اقدامات وحشیانه، «انسانیت‌زدایی از رقیب» یکی از روش‌های قدیمی عملیات‌های روانی توسط رژیم‌های جنایتکار است؛ روشی که در آن، از آدم‌ها و ملت‌ها هیولا می‌سازند! تا تو از خودت بپرسی «اینجا واقعا غزه است یا خانه هیولاها؟» پس حق با اسرائیل است!
پایان پیام/