نوربالا| رزمندهای که لباسهایش را در جبهه هم اطو میزد
شهید «داوود گودرزی» یکی از رزمندههای خوشتیپ لشکر ۱۷ بود. سرو وضع او حتی در هنگامه عملیات و در خط مقدم مرتب بود؛ طوری که انگار میخواست به مهمانی برود.
به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، در جبهه پر از دود و آتش، منظم و مرتب و خوشتیپ بودن هنر بود. شهید «داوود گودرزی» یکی از رزمندههای لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب(ع) این ویژگیها را داشت. او حتی گُلهای خودرویی را که اطراف مقر بود، میچید و داخل لیوان و وسط سفره میگذاشت.
«ابوالفضل دهقان» یکی از نیروهای پیک گردان حضرت معصومه (س) لشکر ۱۷ علی ابن ابیطالب(ع)، همرزم این رزمنده خوشتیپ و منظم بود. وی شهید «داوود گودرزی» را اینگونه توصیف میکند:
داوود عالی بود، شجاع، مؤدب، خندهرو، خوش تیپ، خوشصدا و منظم عین ساعت. سر و وضع او حتی در هنگامه عملیات و دود و آتش و در خط مقدم مرتب و مناسب بود. طوری که انگار میخواست به مهمانی برود.
نفر سوم از سمت راست شهید داوود گودرزی، نفر چهارم ابوالفضل دهقان در چادری که همیشه مرتب بود
در مقر لشکر، چادر ما به واسطه حضور داوود همیشه مرتب و منظم بود. از پوتین گرفته تا ساک و کولهپشتی و تجهیزات، همه چیز سر جای خودش بود. نکته جالب این بود که در چادر ما چیزی روی زمین نبود؛ حتی چراغ والور را داوود با یک سیم آویزان کرده بود و از زمین نیم متر فاصله داشت. اگر به عکس دقت کنید همه اسلحهها و کوله پشتیها آویزان هست، تنها چادری که جا کفشی (پوتین) منظم داشت، چادر ما بود؛ آن هم به برکت وجود داوود.
وقتی داوود میخواست شلواری را برای روز بعد آماده کند، روی خط اطو مرتب میکرد و میگذاشت زیر پتو و رویش میخوابید و تا صبح تکان نمیخورد تا مبادا شلوارش چروک شود.
یک کاسه رویی هم داشتیم که مخصوص اطوکشی آقاداوود بود. در این زمینه هم باتجربه بود و حساسیت خاصی داشت. او این کاسه را با چراغ والور داغ نمیکرد؛ چون ممکن بود دود چراغ ته کاسه بنشیند و لباسش را خراب کند. آب جوش را داخل کاسه میریخت، کاسه را جلوی آفتاب میگذاشت تا داغ شود و بعد با آن کاسه اطوکشی میکرد.
بنده یک چفیه قرمز داشتم که پدرم از مکه برایم آورده بود. خیلی از بچههای گردان با آن چفیه عکس گرفتند، احساس کردم داوود دوست دارد آن را برای خودش داشته باشد! به داوود هدیه دادم و با همان چفیه هم شهید شد.
داوود در میدان جنگ هم خوشفکر بود. او در عملیاتهای کربلای ۴ و ۵ و ۸ رشادتهای فراوانی از خود نشان داد و سرانجام در مرداد ۱۳۶۶ در شلمچه به شهادت رسید. مزار این شهید در امامزاده علی ابن جعفر(ع) قم است.
پایان پیام/