به مصلای نیمه کاره رها شده تهران خوش آمدید!
مصلای تهران؛ این سازه عظیم ملی، بیش از30 سال است که در پیش چشم مردم به صورت ناتمام و تقریبا بد منظره‌ای جلوه می‌کند. نه کامل شده که بتواند هدف اصلی تاسیس آن یعنی انتقال نمازجمعه از دانشگاه تهران به آنجا و سایر کاربری های دیگر را محقق کند و نه کاملا نیمه کاره رها شده است.
فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- الف نوشت:کمتر تهرانی است که در مسیر ترددهای خود مصلی تهران را ندیده باشد. حتی سایر ایرانیانی که به تهران سفر می کنند نیز با نام و موقعیت این مکان به خصوص پس از برگزاری نمایشگاه کتاب تهران در آن کم و بیش آشنایی دارند.
مصلای تهران؛ این سازه عظیم ملی، بیش از30 سال است که در پیش چشم مردم به صورت ناتمام و تقریبا بد منظره‌ای جلوه می‌کند. نه کامل شده که بتواند هدف اصلی تاسیس آن یعنی انتقال نمازجمعه از دانشگاه تهران به آنجا و سایر کاربری های دیگر را محقق کند و نه کاملا نیمه کاره رها شده است.
این پروژه مصداق کاملی از مدیریت بی دغدغه و پر هزینه و کم نتیجه است که در کشورهای در حال توسعه قابل مشاهده است. عجیب آنکه حتی پس از اعلام شهردار وقت تهران، یعنی محمد باقر قالیباف، در حدود یک دهه پیش، برای به دست گرفتن و اتمام کار این پروژه نیز اتفاقی نیفتاد و ظاهرا شهرداری وقت تهران به دلایل نامعلومی در این قصد خود ناکام ماند.
در هر حال مردم تهران (و بلکه مردم ایران) مانده‌اند و مصلایی که معلوم نیست تا چه زمانی باید برای تکمیل و استفاده کامل از آن صبر کنند!
ناتمام بودن هر پروژه عظیمی طبیعتا باعث می‌شود در مراسم و اجتماعاتی که در آن برگزار می‌شود شاهد بی‌نظمی باشیم و اگر این وضعیت با مسامحه مدیران و برگزارکنندگان نیز همراه شود هدف اصلی آن نیز مخدوش جلوه می‌کند. همین بی‌نظمی‌ها در مدیریت یک پروژه ناتمام است که حتی برگزارکنندگان نمایشگاه کتاب را طی سال‌های گذشته، گاه از برگزاری آن در مصلی منصرف کرده و از آن مهمتر مانع برگزاری نمازهای پرشکوه در این مکان که با همین هدف ساخته شده، بوده است.
مشاهدات برخی از نمازگزاران عید فطر امسال نیز در روز گذشته حاکی از مدیریت بسیار ضعیف این مجموعه بوده است.
بر اساس تجربه نمازگزاران، امسال علاوه بر مشکل همیشگی پارکینگ‌های این مجموعه، ناهماهنگی و مشکل جدی تردد پیاده و سواره از درهای اصلی نیز وجود داشته و به خصوص درهای مترو شاهد چنین وضعیتی بوده که باعث ازدحام خطرناک جمعیت شده است.
روایت منفی نمازگزاران محدود به ورودی‌ها و خروجی‌های مصلی و پارکینگ نیست -که بنا بر برخی اقوال اساسا مانع از ورود جمعیت پرتعدادی از مشتاقان شده بود- بلکه مدیریت داخلی مصلی نیز ظاهرا چندان بهره ای از دقت و دغدغه نداشته است. از حضور ناکارامد انتظامات مجموعه و پلیس راهور و تابلوهای راهنمایی ناکافی و غیر دقیق بگیرید تا تعداد ناکافی موکب‌های پذیرایی که به دلیل ازدحام باعث شد بسته‌های پذیرایی به سوی مردم پرتاب شود!
از آب کثیف و بد بوی حوض بزرگ مصلی و فواره‌های خاموش آن بگیرید تا محل نامناسب جایگاه خطیب نماز و حتی نخاله‌هایی که ظاهرا در پشت این جایگاه به چشم آمده، مواردی است که مورد اشاره نمازگزاران بوده است.
همه کسانی که گذارشان به مصلی تهران افتاده طی سالیان طولانی گذشته کم و بیش این وضعیت را تجربه کرده‌اند، وضعیتی که به هیچ وجه زیبنده این مکان و در شأن مردم نیست. در حالی که این مجموعه و مدیریت آن به دلیل جایگاه بلندش در منظومه فرهنگی و اجتماعی ما باید نمونه کاملی از نظم و پاکیزگی و کارآمدی باشد. بخش مهمی از این بی‌نظمی و ناکارامدی نیز یقینا به بهره برداری نصفه و نیمه از این مجموعه عظیم باز می‌گردد که باید بدون تعارفات مرسوم به آن ورود کرد و به تاخیر عجیب سی و اندی ساله در تکمیل آن هر چه سریع‌تر پایان داد.
پایان پیام/ت