رزمایشی که معادله نبرد را تغییر نمی‌دهد!
اختلاف بر سر حدود و ثغور تجهیز نظامی ارتش اوکراین و حتی میزان بازدارندگی و اقدام در برابر روسیه، هنوز در میان اعضای ناتو به قوت خود باقی است و برگزاری رزمایش‌هایی که در آن خبری از «عوامل اضطراری» نیست، نمی‌تواند چنین ضعفی را کتمان کند!
فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها-نورنیوز نوشت: اعضای پیمان ناتو طی روزهای اخیر در رزمایشی با شرکت ۲۵ کشور، شرایط بحرانی مختلفی را در آسمان آلمان تمرین می‌کنند و رسانه‌های غربی نیز مطابق دستورالعملی نانوشته اما مشترک، به بزرگ‌نمایی این رزمایش مشغولند.
در این رزمایش سه منطقه پروازی به طور موقت به روی ترافیک غیرنظامی بسته می‌شود و احتمالا پروازهای عادی با تاخیر روبرو خواهند شد.
در چنین شرایطی سوال اصلی اینجاست که آیا برگزاری این رزمایش، آن هم در بحبوحه جنگ اوکراین، تلاشی برای اثبات بازدارندگی هوایی ناتو است یا تلاش برای نمایش اتحادی ادعایی که عملا وجود خارجی ندارد؟!
در این خصوص نکاتی وجود دارد که نمی توان آنها را نادیده انگاشت.
نخستین موضوع، به بستر مکانی و ظرفی مربوط می‌شود که رزمایش در آن صورت می‌گیرد. بدون شک وجود یک عاملی به نام «جنگ اوکراین» در ارتباط با این رزمایش غیر قابل انکار است.
واقعیت امر این است که پس از حوادث فرودگاه کابل و ناتوانی نظامیان ناتو در حل و فصل آن بحران، بر همگان عیان شد که میان توانایی ادعایی و توانایی واقعی آتلانتیکی‌ها، خصوصا در بزن‌گاه‌های مهم، تفاوتی اساسی وجود دارد.
فراتر از آن؛ در جریان وقوع جنگ اوکراین نیز زلنسکی و همراهانش بارها از مقامات ناتو خواستند تا ضمن ایجاد یک منطقه بزرگ پرواز ممنوع در اطراف کی‌یف و خارکیف، مانع از تفوق روس‌ها در برتری هوایی نسبت به اوکراین شوند.
هر چند آتلانتیکی‌ها در آن زمان مدعی شدند به دلیل اجتناب از ورود مستقیم به جنگ، چنین اقدامی را صورت نمی‌دهند اما بر همگان مسجل بود که بخشی از این تصمیم، معطوف به ضعف هوایی ناتو است و این ضعف خصوصا در بزن‌گاه‌ها و صحنه عملیات‌های مشترک همچنان به قوت خود باقی است.
در چنین شرایطی برگزاری رزمایش اخیر را باید نوعی صحنه‌سازی با هدف تلطیف و تقلیل انتقاداتی دانست که علیه اعضای ناتو و ضعف این مجموعه در ابعاد نظامی، راهبردی و عملیاتی مطرح می‌شود.
یکی از این انتقادات مربوط به عدم توانایی در چینش مولفه‌های مشترک عملیاتی در مقاطع حساس است، یعنی مقاطعی که باید سریع‌ترین تصمیم ناظر بر مختصات میدان نبرد گرفته شود.
در بسیاری از این مقاطع، میان اعضای ارشد ناتو مانند فرانسوی‌ها، ژرمن‌ها، انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها اختلاف نظر وجود دارد.
آنچه در جریان فرار مفتضحانه آمریکا و اعضای ناتو از افغانستان رخ داد، نقطه آشکارساز همین اختلافات و شکاف‌های اساسی بود و این قاعده در خصوص جنگ اوکراین نیز صادق است.
اختلاف بر سر حدود و ثغور تجهیز نظامی ارتش اوکراین و حتی میزان بازدارندگی و اقدام در برابر روسیه، هنوز در میان اعضای ناتو به قوت خود باقی است و برگزاری رزمایش‌هایی که در آن خبری از «عوامل اضطراری» نیست، نمی‌تواند چنین ضعفی را کتمان کند!
رزمایش هوایی اخیر ناتو در حالی صورت می‌گیرد که اعضای ناتو روزهای پرتلاطمی را پشت سر می‌گذارند، چه، سران ناتو از یک‌سو در صدد مخابره پیام اتحاد و همبستگی خود در جریان جنگ اوکراین به بازیگران جهانی بوده و از سوی دیگر، قدرت کتمان بحران‌های ناشی از فرسایشی شدن نبرد و فراتر از آن، لاپوشانی اختلافات جدی خود بر سر آینده امنیتی در نظام بین‌الملل را ندارند.
پایان پیام/ت