زن همجنس‌بازی که تئوریسین اطلاعاتی «زن زندگی آزادی» است+ فیلم
با توجه به اسناد و رصد اطلاعاتی، کاملا مشهود است که وزارت خارجه آمریکا به واسطه ابزارهای تحقیقاتی و آموزشی، به دنبال تغییرات اجتماعی و به واسطه آن، استحاله فرهنگی و به تبع آن، براندازی از طریق اقدامات نرم یا خشونت پرهیز در قالب جنبش‌های اجتماعی زنان است.
فارس پلاس؛ روایت روز – در روزهای گذشته، سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات با انتشار بیانیه‌ای مشترک درباره ضربه به یک شبکه سازمان‌دهی اغتشاشات اطلاع‌رسانی کردند.
متن این بیانیه به شرح ذیل بود:
هشدار دستگاه‌های اطلاعاتی کشور درباره حضور در دوره‌های آموزشی مؤسسات خارجی
به اطلاع مردم شریف ایران می‌رساند با پیگیری‌های اطلاعاتی مشترک سربازان گمنام امام زمان (عج) در وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه، تعدادی از اعضای یک شبکه سازمان‌دهی اغتشاشات، شناسایی و تحت ضربه قرار گرفتند.
اعضای این شبکه که با حمایت مالی وزارت امور خارجه آمریکا، هدایت مؤسسات بدنام و معاندی همچون موسسه خانه آزادی و موسسه خشونت پرهیزی برای دموکراسی (NID) و با مدیریت یکی از عناصر سیاسی خارج‌نشین، مشغول شبکه‌سازی زنان و برنامه‌ریزی برای نقش‌آفرینی در اغتشاشات بودند، با برگزاری دوره‌های مجازی و رایگان برای فعالان حوزه زنان و جامعه مدنی، عناصری از داخل و خارج از کشور را تحت آموزش قرار می‌دادند.
این موسسه که آخرین کارگاه آموزشی خود را در تیرماه سال جاری برای فعالان حوزه زنان در خارج از کشور، توسط یکی از خبرنگاران رسانه‌های معاند در موسسه آموزشی امنیتی سواز انگلستان برگزار کرده بود، قصد دارد طی روزهای 16 و 23 شهریورماه سال جاری نیز، دوره‌ای فشرده و محرمانه با حضور جمعی از فعالان مدنی و کنش‌گران حوزه زنان، در بستر فضای مجازی با هدف ایجاد آمادگی و ارائه دستور کار به آشوبگران داخلی برای احیای فضای تنش و اغتشاش برگزار کند.
در پایان و بر اساس اطلاعات به دست آمده از اهداف پشت‌پرده این جریانات و مؤسسات، دستگاه‌های امنیتی کشور نسبت به حضور و هرگونه مشارکت افراد در اینگونه دوره‌های آموزشی تذکر و انذاز می‌دهند.
اما موسسه خشونت پرهیزی برای دموکراسی توسط چه کسی ایجاد و راهبری می‌شود؟
با یک جستجو در منابع آشکار و اینترنتی، به نکاتی جالبی درباره این موسسه می‌رسیم، در سال ۲۰۱۰، فاطمه حقیقت‌جو، یکی از عناصر وفادار به جریان اصلاحات و محمد خاتمی و نماینده مجلس ششم، موسسه «ابتکار خشونت پرهیز برای دموکراسی» را راه‌اندازی کرد. هدف این مؤسسه، آموزش غیر خشونت‌آمیز حصول به دموکراسی در کشورهای در حال توسعه معرفی شده است (همان براندازی نرم یا انقلاب رنگی). این مؤسسه خود را مستقل معرفی می‌کند که منبع مالی اصلی آن حق عضویت اعضا، عنوان شده است! در عین حال تصریح شده که این مؤسسه از کمک همه سازمان‌های دولتی و غیردولتی استقبال می‌کند.
در صفحه معرفی این موسسه ادعا شده است:
«موسسه خشونت‌پرهیزی برای دموکراسی» (Nonviolent Initiative for Democracy Inc.) یا NID یک سازمان غیرانتفاعی است که هدف آن آموزش اصول و روش‌های خشونت پرهیز در روند استقرار دموکراسی است.
ما معتقدیم که در جوامع در حال توسعه راه به سوی دموکراسی بهتر هموار و مستحکم‌تر خواهد شد، اگر از طریق مبارزه غیر خشونت‌آمیز، اشاعه هنجارها و ارزش‌های دموکراتیک و صلح آمیز و ترویج کثرت گرایی و تساهل باشد."
اسم حقیقت جو به عنوان مدیر موسسه NID در اسناد مالی
اسم حقیقت جو به عنوان مدیر موسسه NID در اسناد مالی
حقیقت‌جو در شبکه‌های اجتماعی و بیوگرافی خود در وبسایت‌های مختلف، خود را مدیر «موسسه خشونت‌پرهیزی برای دموکراسی» معرفی می‌کند و در اسناد مالی و اداری این موسسه هم نام او به‌عنوان مدیرعامل دیده می‌شود، اما در حال حاضر در وبسایت موسسه، نام او نه در هیات مدیره و نه هیات امناء دیده نمی‌شود! این که به چه دلیلی نام و سوابق او از این وبسایت حذف شده، خود قابل‌تامل است. در حال حاضر گردانندگان این موسسه افراد معرفی شده‌اند:
اعضای هیات مدیره:
Farzin Vahdat
Monique Kornfeld
هیات امناء:
Adam Michnik
Payam Akhavan
Andrew Arato
Fred Dallmayr
Ronald Sharp
Roberto Toscano
فرزین وحدت، جامعه‌شناس ایرانی مقیم ایالات‌متحده است که سابقه تدریس در دانشگاه‌های ییل و هاروارد را دارد. او اکنون پژوهشگر کالج واسار در پاکیپسی نیویورک است. مقالات و گفتگوهای او در نشریات روشنفکری داخلی و رسانه‌های مربوط به جریان اصلاحات به صورت مرتب منتشر می‌شود.
او در سال ۸۸، در کنار اردشیر امیرارجمند، مشاور میرحسین موسوی در خارج از کشور، در برنامه‌ای درباره جنبش سبز حاضر شده بود. با این حال، او چندان عنصر سیاسی فعال با موضعگیری‌هاسی رادیکال نبوده است و عمدتاً روی موضوعات آکادمیک از جمله روش‌های خشونت پرهیز و اصطلاحاً جنگ نرم فعالیت می‌کند.
آدام میشنیک، یهودی‌تبار اهل لهستان و برآمده از یک خانواده کمونیست است. او یکی از چهره‌های جنبش «همبستگی» (سولیدارنوژ) در اواخر دهه ۱۹۸۰ در لهستان بود که سرانجام باعث تغییر حکومت کمونیستی این کشور بلوک شرق شد. میشنیک از اعضای اندیشکده قدرتمند و به شدت تاثیرگذار «شورای روابط خارجی» است.
پیام اخوان، وکیل وابسته به جامعه بهایی در کانادا و استاد حقوق در دانشگاه مک‌گیل است. او به واسطه نفوذ در نهادهای حقوقی بین‌المللی، از چهره‌های کلیدی در پرونده‌سازی حقوق بشری علیه ایران در سال‌های اخیر بوده است.[1]
در سال ۲۰۰۴ و با تاکید دولت آمریکا بر روی وضعیت حقوق بشر در ایران، پیام اخوان به همراه رؤیا حکاکیان و رامین احمدی «مرکز اسناد حقوق بشر ایران» را تأسیس کردند. این مرکز با بودجه ابتدایی یک میلیون دلار از سوی وزارت خارجه آمریکا تأسیس شد.
اخوان به نمایندگی از فرقه بهاییت، نقش مهمی در اتخاذ اقدامات خصمانه دولت کانادا علیه ایران داشته است.[2]
نگاهی گذرا بر سوابق فاطمه حقیقت‌جو
فاطمه حقیقت‌جو، متولد ۱۳۴۷، دکترای مشاوره از دانشگاه تربیت معلم، به واسطه یکی از سه سهمیه دفتر تحکیم وحدت در لیست مشارکت در سال ۱۳۷۹ وارد مجلس شورای اسلامی شد. حقیقت‌جو به ارائه نطق‌های پیش از دستور جنجالی و ساختارشکن معروف بود. در یکی از پرسروصداترین این نطق‌ها، او با آیه استرجاع (انا لله و انا الیه راجعون)، سخنان خود را آغاز کرد و در ادامه در سخنانی بعضاً دور از ادب، درحالی‌که رهبر انقلاب را مورد پرسش قرار می‌داد، ارکان و نهادهای نظام را به خشونت‌طلبی، ظلم و حق‌کشی متهم کرد.
بی‌پروایی حقیقت‌جو به‌جایی رسید که قوه قضاییه حکم بازداشت او را صادر کرد، اما با تدبیر مقام معظم رهبری جلوی اجرای حکم او و محمد دادفر و حسین لقمانیان گرفته شد.
حقیقت‌جو یکی از بانیان تحصن نمایندگان مجلس ششم و از اولین مستعفیان در اعتراض به رد صلاحیت‌ها بود. لحن نطق استعفای او آن قدر تند و هنجارشکنانه بود که خشم قدرت الله علیخانی، نماینده اصلاح‌طلب قزوین را برانگیخت و او به قصد برخورد فیزیکی به سمت تریبون رفت که البته با مداخله سایر نمایندگان ختم به خیر شد و او نطق خود را به پایان رساند. به‌هرحال او اولین کسی بود که استعفایش از سوی هیئت‌رئیسه مجلس ششم پذیرفته شد.
حقیقت‌جو در سال ۲۰۰۷، برای ادامه تحصیل کشور را ترک کرد و بلافاصله، بدون داشتن سابقه پژوهشی معتبر و تدریس آکادمیک و حتی آشنایی متوسط با زبان انگلیسی (دست‌کم از مصاحبه‌های انگلیسی او با شبکه‌های خارجی در آن مقطع چنین به نظر می‌رسید) به‌عنوان پژوهشگر در دانشگاه «ام آی تی» یکی از پنج دانشگاه برتر جهان مشغول به کار شد.
او بورسیه تحقیقاتی سال ۲۰۰۷-۲۰۰۶ «برنامه زنان و سیاست‌گذاری عمومی» مدرسه کندی دانشگاه هاروارد را به دست آورد. حقیقت‌جو در سال ۲۰۰۹، «جایزه مطالعات خاورمیانه» را از دانشگاه کانتیکت دریافت کرد.
از سال ۲۰۰۹ به‌عنوان پژوهشگر به دانشگاه هاروارد رفت و مجموعه‌ای از درس‌گفتارها را در آن با موضوع زنان، حقوق بشر و دموکراسی برگزار کرد. هم اکنون هم او به‌عنوان مدیر برنامه «رهبری زنان در چشم انداز جهانی» در مدرسه تحصیلات تکمیلی دانشگاه ماساچوست بوستون مشغول است.
آشنایی بیشتر با موسسه NID و مدرسین این مجموعه
در بخش «مقالات» وبسایت NID بیشتر مقالات به قلم فردی به نام «اریکا چِنووِث» است. چنووِت یک عنصر بسیار مهم و کلیدی در بحث «جنگ نرم» و «روش‌های خشونت پرهیز» است که باید بیشتر به او پرداخت.
مقالاتی که به قلم چنووث در بخش «مقالات» وبسایت NID وجود دارد
فاطمه حقیقت‌جو، مؤسس و مدیر NID، در مقاله‌ای در تاریخ ۱۶ ژوئن ۲۰۲۳، به معرفی و تبلیغ کتاب «چرا مقاومت مدنی مؤثر است» اثر اریکا چنووث و ماریا جی استفان پرداخت. او در انتهای مقاله نوشت:
"خلاصه اینکه، کتاب «چرا مقاومت مدنی مؤثر است؟» کتابی ارزشمند و قابل تقدیر است که مطالعه آن می‌تواند راهگشای جنبش‌هایی باشد که امید به تغییر دارند. این کتاب ماحصل تلاشی محققانه و علمی است که خواندنش می‌تواند برای تمامی فعالان مدنی و سیاسی مفید باشد. همچنین، این یافته‌های ابتکاری نیاز به مطالعات بیشتری در حوزه اکادمیک و سیاست‌گذاری ضروری می‌کند."
اریکا چنووث کیست؟
اریکا چنووت (زاده ۲۲ آوریل ۱۹۸۰) دانشمند علوم سیاسی آمریکایی، استاد سیاست عمومی در مدرسه کندی هاروارد و موسسه مطالعات پیشرفته رادکلیف است. او به دلیل کارهای تحقیقاتی خود در مورد جنبش‌های مقاومت مدنی غیر خشونت‌آمیز شناخته شده است.
اریکا چنووت مدرک لیسانس خود را از دانشگاه دیتون دریافت کرد و پس از آن مدارک ارشد و دکتری خود را از دانشگاه کلرادو دریافت کرد. او قبلاً تا سال 2012 در دانشگاه وسلیان تدریس می‌کرد و دوره‌های فوق دکترا را در دانشگاه هاروارد و دانشگاه مریلند به پایان رساند. او در سال 2018 به هیات علمی دانشگاه هاروراد ملحق شد.
بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸، اریکا چنووت استاد دانشگاه دنور بود. او عضو هیئت علمی و مدیر برنامه دکترا در دانشکده مطالعات بین المللی جوزف کوربل بود. او همچنین برنامه دانشگاه در مورد تحقیقات تروریسم و شورش را هدایت کرد. چنووِث همچنین محققی در موسسه تحقیقات صلح اسلو (PRIO) بوده است.
او از سال ۲۰۱۸، استاد سیاست عمومی در مدرسه کندی هاروارد و موسسه رادکلیف برای مطالعات پیشرفته دانشگاه هاروارد است.
چنووت به همراه ماریا جی استفان که در آن زمان در وزارت امور خارجه آمریکا بود، کتاب «چرا مقاومت مدنی مؤثر است» را نوشت. چنووِث و استفان یک تیم بین‌المللی از محققان را تشکیل دادند تا روی شناسایی تمام تلاش‌ها و جنبش‌های اصلی خشونت‌آمیز و غیر خشونت‌آمیز برای تغییر حکومت در قرن بیستم، مطالعه انجام دهند. آنها نتایج این مطالعات را به نظریه «مقاومت مدنی» و صورت‌بندی روش‌های «خشونت پرهیز» برای تغییر ساختارهای سیاسی تبدیل کردند.
مقاله مشترک اریکا چنووت زوئی مارکس فاطمه حقیقت‌جو درباره اغتشاش سال گذشته در ایران
نشر آسو، یکی از حامیان مالی پروژه‌های NID است
نکته بسیار جالب و قابل‌تامل درباره این آکادمیسین مرتبط با سیا این است که او یک «همجنس بازا» و مبلغ سرسخت و متعصب فرهنگ دگرباشی (LGBTQ) است. او جزو پیشروان جنبش «ضمایر» است که یکی از سرفصل‌های تبلیغاتی دگرباشان جنسی برای تغییر ضمایر مخاطب قرار دادن افراد با هدف حذف تمایز «زن و مرد» است! آنها از این طریق قصد دارند وجود دو جنس زن و مرد را به‌طور کل زیر سؤال ببرند و هویت‌های جنسی جدید را جا بیاندازند. از همین رو، اریکا چنووِث برای اشاره به خود، به جای ضمیر «she»، ضمیر «they»(آنها) را ترجیح می‌دهد و در بیوگرافی‌های او، برای اشاره به او از همین ضمیر استفاده می‌شود که در زیر به‌عنوان نمونه صفحه ویکی پدیای او را مشاهده می‌کنید:
پارتنر جنسی و شریک زندگی او، «زو مارکز»، همکار او در پروژه‌های فمینیستی و دگرباشی (LGBTQ) او در هاروارد نیز هست.[3] زو مارکز، کارمند سابق وزارت خارجه بریتانیا و به احتمال قوی از مرتبطین با سرویس جاسوسی بریتانیا است که پروژه‌های مطالعاتی در حوزه براندازی نرم را برای آن انجام داده است. این زوج همجنسگرا مشترکا مسوول مرکز مطالعات بین‌الملل ودرزهد در دانشگاه هاروارد هستند.
ماریا استفان، همکار پروژه‌ها و مؤلف همراه چنووِث، مدیر سابق برنامه اقدامات غیر خشونت‌آمیز در موسسه صلح ایالات‌متحده است. او اقتدارگرایی، اعتراض و اثربخشی انواع خشونت‌آمیز و غیر خشونت‌آمیز مقاومت مدنی را مطالعه می‌کند.
وی قبل از همکاری با مؤسسه صلح ایالات‌متحده، استفان در وزارت امور خارجه ایالات‌متحده کار می‌کرد، جایی که او افسر ارشد روابط خارجی برای دفتر عملیات درگیری و ثبات وزارت خارجه در اروپا و همچنین وابسته دیپلماتیک در مقر ناتو در بروکسل بود.
درواقع، او یک مأمور سیاسی با ماهیت دوگانه دیپلماتیک – اطلاعاتی است که با هدف تکمیل مأموریت اطلاعاتی خود وارد فضای آکادمیک شد و از قضاء، حوزه مورد علاقه و متمرکز او در دانشگاه، حوزه مورد علاقه دستگاه‌های جاسوسی آمریکا از زمان جنگ سرد بوده است: براندازی نرم
استفان به همراه اریکا چنووث در سال ۲۰۱۰ کتاب «چرا مقاومت مدنی کار می‌کند: منطق استراتژیک درگیری‌های غیر خشونت‌آمیز» را نوشت. این کتاب میزان موفقیت تلاش‌های مقاومت مدنی را از سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۰۶، با تمرکز بر تلاش‌های عمده خشونت‌آمیز و غیر خشونت‌آمیز برای ایجاد تغییر رژیم در آن زمان، مورد مطالعه قرار می‌دهد. با مقایسه میزان موفقیت ۳۲۳ کارزار خشونت‌آمیز و بدون خشونت، استفان و چنووت نشان می‌دهند که تنها ۲۶ درصد از انقلاب‌های خشونت‌آمیز موفق بوده‌اند، درحالی‌که ۵۳ درصد از کارزارهای غیر خشونت‌آمیز موفق بوده‌اند. از ۲۵ جنبش بزرگی که آنها مطالعه کردند، ۲۰ جنبش غیر خشونت‌آمیز بودند و آنها دریافتند که جنبش‌های غیر خشونت‌آمیز به‌طور متوسط چهار برابر بیشتر از جنبش‌های خشونت‌آمیز شرکت‌کنندگان را جذب می‌کنند. آنها همچنین مدعی شدند که جنبش‌های خشونت پرهیز ظرفیت بیشتری برای حاکم کردن حکومت‌های دموکراتیک دارند.
استفان و چنووث از این مطالعات، قاعده‌ای درباره سطح مشارکت لازم برای موفقیت یک جنبش تغییر حکومت به نام «قانون ۳.۵ درصد» ابداع کردند که ازاین‌قرار است:
"تقریباً هر جنبش با مشارکت فعال حداقل 3.5 درصد از جمعیت موفق شد. همه کمپین‌هایی که به آن آستانه دست یافتند، خشونت پرهیزانه بودند."
اریکا چنووث، عضو مدرسه حکمرانی کندی در دانشگاه هاروارد است که اصلی‌ترین درگاه جذب نیروی دستگاه‌های اطلاعاتی ایالات‌متحده، به‌ویژه آژانس اطلاعات مرکزی (سیا)، در سطح دانشگاه‌های این کشور است.
چنووِث عضو هیات مدیره مهم‌ترین و ذی‌نفوذترین اندیشکده امنیتی ایالات‌متحده، یعنی «مرکز بلفر برای مطالعات بین‌الملل» در مدرسه کندی دانشگاه هاروارد است،[۴] مرکزی که بخش عمده هیات امناء و هیات مدیره آن را مدیران امنیتی ارشد سابق ایالات‌متحده، انگلستان و رژیم اسراییل و همچنین فرماندهان نظامی سابق ناتو و سیاستمداران کهنه‌کار حوزه نظامی و امنیتی تشکیل می‌دهند. او عضو «شورای روابط خارجی» ایالات‌متحده نیز هست که یکی از ۵ نهاد تعیین‌کننده راهبرد و سیاست‌گذاری نظام سرمایه‌داری لیبرال در دنیا محسوب می‌شود.
ورود چنووِث درباره اغتشاشات پاییز ۱۴۰۱
از سوی دیگر، او در زنجیره‌ای از مؤسسات و اندیشکده‌های «صلح» و «خشونت پرهیز»[۵]، یک عضو کلیدی است و کمی تحقیق در حوزه سیاست‌های اطلاعاتی-تبلیغاتی سرویس‌های اطلاعاتی متحد (سیا، موساد، ام آی ۶) آشنا باشد، بر هر پژوهنده‌ای آشکار می‌سازد که این اصطلاحات و تعابیر اسم رمز یا کد روش‌های تغییر حکومت از طریق غیرمداخله‌ای یا براندازی نرم است.
به‌طور خاص و با موفقیت عملیات براندازی نرم در قالب انقلاب‌های رنگی در جمهوری‌های استقلال‌یافته از اتحاد شوروی در قرن بیست و یکم، تمرکز سیستم‌های اطلاعاتی به سمت روش‌های به اصطلاح «خشونت پرهیز» از طریق شبکه‌سازی و مثلاً «توانمندسازی» گروه‌هایی چون زنان، جوانان، دانشجویان، هنرمندان و… رفت. درواقع، «اجتماعی‌سازی» روند براندازی از طریق فاصله‌گیری از کانون داغ سیاست (که طبیعتاً تحت رصد و کنترل جدی سرویس‌های نظارتی و اطلاعاتی جوامع هدف قرار دارد) و کنشمند کردن گروه‌های اجتماعی حول سوژه‌ها و پروژه‌های ظاهر غیرسیاسی، در مرکز این استراتژی قرار دارد؛ و باز باید گفت که «ستاره» یا سلبریتی حوزه براندازی نرم، اکنون اریکا چنووث است و نقشی را که زمانی «جین شارپ» به‌عنوان تئوریسین انقلاب‌های رنگی بر عهده داشت، اکنون چنووث بر عهده گرفته است.
نکته بسیار مهم این‌جاست که یکی از حامیان مالی پروژه‌های چنووث، مرکز مصور رحمانی در هاروارد است. بیژن مصور رحمانی، از چهره‌های ذینفوذ جامعه بهایی، تاجر و مدیر نفتی و سیاستمدار نزدیک به جریان نومحافظه‌کاران آمریکا، از سال‌ها پیش، یعنی دست‌کم از زمان رویدادهای سال ۸۸ و جریان موسوم به «جنبش سبز»، به صورت چراغ‌خاموش از شبکه‌سازی و تربیت نیرو در ایران با هدف تغییرات خزنده و استحاله درونی جمهوری اسلامی حمایت می‌کند.
«سازمان‌دهی یک جنبش اجتماعی موفق»-عنوان درس‌گفتاری از چنووث در مرکز مصور رحمانی در هاروارد
«سازمان‌دهی یک جنبش اجتماعی موفق»-عنوان درس‌گفتاری از چنووث در مرکز مصور رحمانی در هاروارد
همسر او، شرمین مصور رحمانی خود یکی از مدیران مالی شناخته شده در ایالات‌متحده است که از سال ۱۹۹۳ به گروه تجاری عظیم «گلدمن ساکز» پیوست و اکنون از مدیران ارشد آن است. لازم به ذکر است که گلدمن ساکز، یکی از ابر-مجموعه‌های اقتصادی صهیونیزم بین‌الملل است که فقط یکی از عملکردهای آن، تأمین مالی پروژه‌های شهرک‌سازی صهیونیست‌ها در اراضی فلسطینی است. شرمین و بیژن در سال 2005 از طریق یک کمک مالی چشمگیر، توانستند مرکز مصور رحمانی را در مدرسه کندی دانشگاه هاروارد تحت هدایت خود بگیرند.
معرفی همسرش بیژن مصور رحمانی و همسرش
مصور رحمانی اکنون رییس هیات مدیره و مدیرعامل شرکت نفتی «DNO»، بزرگ‌ترین شرکت نفتی نروژ است
پروژه‌های سیاسی موسسه NID از سوی مراکز قدرت در آمریکا
طبق اسناد اداری مرتبط با موسسه خشونت‌پرهیزی برای دموکراسی، حقیقت‌جو دو پروژه اصلی را به‌عنوان برنامه‌های جاری موسسه خود به نهاد حمایت‌کننده آمریکایی معرفی کرده است: شورا (the shura project) و همه‌مون (the all of us project).
پروژه‌های اصلی NID دو پروژه "شورا و همه‌مون "
در صفحه معرفی وبسایت «همه‌مون» اهداف آن چنین آمده است:
" هدف وب سایت همه‌مون ایجاد مکانی برای گفتگو و کنش جمعی شهروندان می‌باشد. این همه ما هستیم که می‌توانیم راه حلی برای مشکلات جمعی امان پیدا کنیم و بخواهیم صدای امان در تصمیمات شوراها و دیگر نهادهای کشور مورد توجه قرار گیرد. در همه مون، اهالی روستاها، شهرها و محلات، گروه‌های اجتماعی و صنفی، متخصصان و برنامه ریزان پروژه‌های شهری و روستایی گرد هم میایند تا در مورد نیازها و مشکلات جمعی بحث و گفتگو کرده و راه حل‌های اجرایی در قالب طرح‌های پیشنهادی ارائه دهند."
جالب این‌جاست که پروژه همه‌مون در شروع به کار خود در سال ۲۰۲۰، به‌طور مشخص شوراهای شهر و روستا و استفاده از ظرفیت‌های «دمکراتیک» آن و تلاش برای تاثیرگذاری بر عملکرد شوراهای شهر و روستا را به‌عنوان یک هدف کانونی برای خود معرفی کرد؛ درواقع یکی از پروژه‌های ذیل همه‌مون، موضوع بودجه ریزی جنسیتی در حوزه شوراهای شهر بوده است که در ادامه گزارش به آن اشاره خواهد شد.
مبحث مورد علاقه دیگر این پروژه، بحث «بودجه‌ریزی» است؛ به عبارت دیگر، این پروژه قصد دارد از طریق تاثیرگذاری و آموزش اعضای شوراهای شهر و روستا، به‌ویژه زنان که معبری برای تخصیص بودجه‌های شهری و روستایی هستند، اولویت‌بندی بودجه و منابع مالی را در شهرداری‌ها و سطح محلات، تغییر دهند و به سمت اهداف مورد نظر خود هدایت کنند، درواقع در پشت پرده هدف این پروژه، تغییرات اجتماعی برای خانواده و زنان در نظر گرفته شده است و با ادبیاتی همچون حمایت از مقام زن و ارتقای سطح اجتماعی زنان، عملا بنیاد خانواده زیر ضرب قرار خواهد گرفت؛ که در گزارش‌های بعدی بیشتر درباره این موضوع سخن خواهیم گفت.
اصلی‌ترین ابزار رسانه‌ای این پروژه، پلتفرم «زوم و گوگل میت» است. بحث‌ها و کلاس‌های آموزشی پروژه با مدیریت شخصی به نام «دریا دلاور» انجام می‌گیرد. فرد دیگری به نام «سحر مطلبی» در اداره جلسات به دریا دلاور کمک می‌کند. سحر مطلبی که در ایران پزشک عمومی بود، بعد از مهاجرت از ایران و سکونت در مالموی سوئد، در قالب حقوق زنان و جنبش خشونت پرهیز، به فعالیت علیه جمهوری اسلامی پرداخت.
معرفی سحر مطلبی
درکنار سحر مطلبی و دریا دلاور، افراد دیگری نیز در این پروژه، تحت ریاست فاطمه حقیقت‌جو مشغول به فعالیت هستند که به شرح ذیل است:
مدرسین در دوره‌های آموزشی پروژه همه مون چه کسانی هستند؟
چهره‌های کلیدی که در آموزش‌های «همه‌مون» حضور دارند، اریکا چنووِث (آمریکایی) سرجا پاپوویچ (صربستانی) و یِلنا تراشفسکی (صربستانی) هستند.
برگزاری دوره خشونت پرهیز
این دو فرد صربستانی، از مدیران یک موسسه صرب با نام «CANVAS» مخفف «مرکز اقدامات و راهبردهای کاربردی خشونت پرهیز» هستند که مقر آن در بلگراد است و به ادعای مدیران آن، در زمینه آموزش روش‌های مقاومت خشونت پرهیز با کارآموزانی از ۵۰ کشور کار می‌کنند. این موسسه در سال ۲۰۰۵ با حمایت مالی و پشتیبانی فنی مؤسسات آمریکایی از جمله NED و خانه آزادی تأسیس شد؛ درواقع CANVAS یکی از مؤسسات پوششی است که ذیل اهداف NID اقدام می‌کند.
مرکز اقدامات و راهبردهای کاربردی خشونت پرهیز
حضور پاپوویچ در دوره های خشونت پرهیز با محوریت اغتشاش 1401 ایران
حضور پاپوویچ در دوره های خشونت پرهیز با محوریت اغتشاش 1401 ایران
سرجا پاپوویچ از این لحاظ چهره مهمی است که در اولین تجربه به کارگیری روش‌های «خشونت پرهیز» برای تغییر حکومت، یعنی جنبش Otpor به‌عنوان یکی از اعضای اصلی رهبری حضور و معروف‌ترین و رسانه‌ای‌ترین فرد جنبش حضور داشت.
این جنبش از پایه‌های تغییر حکومت صربستان در سال ۲۰۰۰ بود. هم او و هم اسلوبودان دینوویچ، دیگر مؤسس CANVAS و رییس آن، هر دو عضو بنیان‌گذاران Otpor بودند که بعدها اسناد ارتباط این جنبش با سیا و حمایت لجیستیک و مالی و آموزشی سیا از آن در پوشش موسسه توسعه بین‌المللی آمریکا (USAID) منتشر شد.[۶] سرجا پاپوویچ امروز یکی از «سلبریتی» های حوزه براندازی نرم شناخته می‌شود و به‌عنوان یک پیشکسوت کهنه‌کار در دوره‌های آموزشی و ورکشاپ‌های آموزش جنگ نرم به خصوص برای کارآموزانی از کشورهای زاویه‌دار با محور غرب به‌عنوان مدرس حضور پیدا می‌کند و مورد حمایت و پشتیبانی نهادهای اطلاعاتی غربی قرار دارد.
مقاله روزنامه گاردین درباره پاپوویچ به‌عنوان «معمار انقلاب جهانی»
در گزارشی منتشرشده به تاریخ ۱ اکتبر ۲۰۲۲، درباره یکی از دوره‌های آموزشی کانواس برای فعالان گرجستانی می‌خوانیم:
" این دوره آموزشی به فعالان رویکردهای جدیدی نسبت به اعتراض بدون خشونت، خودسازماندهی و بسیج حامیان آموزش داد. آنها همچنین این فرصت را داشتند که با یکدیگر ارتباط بگیرند و زمینه‌های احتمالی همکاری‌های آینده را بررسی کنند. علاوه بر درس‌های نظری، شرکت‌کنندگان همچنین بر روی تکالیف عملی خود، از جمله تهیه برنامه‌های مبارزات انتخاباتی کار می‌کردند. در ماه‌های آینده، CANVAS همچنان با شرکت‌کنندگان مرتبط خواهد بود و مشاوره‌های فردی و جلسات گروهی اضافی در مورد جنبه‌های مهم کمپین‌های مدنی مانند نام تجاری کمپین، ارتباطات بصری، روابط رسانه‌ای و جمع‌آوری کمک‌های مالی صورت خواهد گرفت. تقویت فعالیت مدنی یکی از اولویت‌های اصلی برنامه مشارکت جامعه مدنی USAID است؛ بنابراین، دوره‌های آموزشی برای فعالان همچنان دو بار در سال طبق برنامه انجام می‌شود و شرکت‌کنندگان از طریق یک رقابت باز انتخاب می‌شوند."[7]
حضور مؤسسات برانداز هلندی در پروژه‌های NID
پروژه «همه مون»، جلسات و دوره‌های خود را با همکاری یک موسسه هلندی به نام «OQ Consulting» برگزاری می‌کند. مؤسس و مدیر این موسسه هلندی، خانم «ترا فن اوچ»، یک اقتصاددان است که در زمینه تبلیغ و ترویج سرفصل‌های سند اهداف توسعه‌پایدار در حوزه کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی، ایجاد محدودیت‌های محیط زیستی به بهانه گرمایش زمین، آموزش جنسی، دگرباشی جنسی و هنجارسازی از هویت‌های جنسی جدید، برابری جنسیتی در مفهوم رادیکال و فمینیستی، «توانمندسازی اقلیت‌ها» و مقابله با اعتقادات غیرلیبرالی که مانعی در برابر پیشبرد دستورکار اهداف توسعه پایدار یا توسعه هزاره و…فعالیت می‌کند.
ترا فن اوچ مدیر موسسه OQ
خانم فن اوچ، دقیقاً از عنوان «care economy»، به‌عنوان پرچم فعالیت‌های خود استفاده می‌کند که عنوانی فرعی برای تطبیق دادن اقتصاد جهانی با سند اهداف توسعه پایدار یا همان سند ۲۰۳۰ است.
آموزش بودجه ریزی جنسیتی توسط مدیر موسسه OQ
به اجمال می‌توان گفت هدف از ترویج «care economy» یا کار مراقبتی، تبدیل نقش‌های طبیعی و خدادادی چون فرزندداری، رسیدگی به امور خانه، آشپزی، نظافت خانه و امثال آن به «شغل» و تبدیل نقش‌های مادرانگی و همسرانگی به فعالیت اقتصادی است. هدف کانونی و غایی ترویج این سیاست، به بهانه ظاهراً پذیرفتنی ارزش‌گزاری مالی بر وظایفی چون خانه‌داری، همسرداری و نگه‌داری و تربیت فرزند، تغییر و تحول بنیادین در نقش‌های طبیعی و خدادادی در جهت اهداف رادیکال فمینیستی است. به این بخش از مقاله مجمع جهانی اقتصاد در ستایش از اقتصاد مراقبت توجه کنید:
" در سال ۲۰۲۲، ۵۰ درصد از زنان کلمبیایی نمی‌توانند به بازار کار دسترسی داشته باشند، زیرا انتظار می‌رود وقت خود را صرف خانه داری کنند. از این نظر، رسمی شدن اقتصاد مراقبت نشان دهنده جبران تاریخی کار انجام شده توسط زنان است. همچنین این یک گام اساسی در جنبش برای حذف تعصب جنسیتی است که نشان می‌دهد فقط زنان باید بر خانه داری نظارت کنند. رسمی کردن اقتصاد مراقبت به کاهش شکاف جنسیتی کمک می‌کند. در نتیجه، رسمی کردن اقتصاد مراقبت شامل ایجاد شغل، کل حقوق و دستمزد قابل توجه تر، افزایش تولید ناخالص داخلی و بهبود حقوق زنان است؛ بنابراین، موضوع پرداخت حقوق به خانه‌داران نیست: رسمی کردن اقتصاد مراقبت به توزیع کارها در بین افرادی که می‌توانند آن را با دستمزد انجام دهند، کمک می‌کند؛ به عبارت دیگر، به معنای ایجاد اشتغال برای همه مردم با فراخوان تجمعی برای رسیدگی به سایر مردم است."[۸]
ترویج اقتصاد مراقبت توسط ملیندا گیتس
و خب طبق یک مثل انگلیسی، اگر می‌خواهی از ماهیت کاری سر دربیاوری، رد حساب بانکی را بگیر؛ به عبارت دیگر، هیچ چیزی به اندازه منابع مالی و اصطلاحاً اسپانسرهای یک طرح، ماهیت و نیات آن را روشن نمی‌سازد. یکی از اسپانسرهای اصلی تبلیغ و ترویج اقتصاد مراقبت، بنیاد جامعه باز، متعلق به ابرسرمایه‌دار بدنام، جرج سوروس، است که یکی از لقب‌های او «پدر انقلاب‌های رنگی» است!
حضور جرج سوروس در موضوع اقتصاد مراقبت
پروژه همه مون، چه دوره‌هایی برگزار کرده است؟
در ابتدای این گزارش به یکی از پروژه‌های زیر نظر فاطمه حقیقت‌جو با عنوان ALL OF US یا همه مون اشاره کردیم، اما نیاز است درباره این پروژه، به دوره‌هایی که برگزارشده است، نیم نگاهی داشته باشیم تا در گزارش‌های آتی، به صورت مفصل‌تر و جزیی‌تر به آنها بپردازیم.
تاکنون ۴ سرفصل آموزشی توسط «همه‌مون» برگزارشده است که ازاین‌قرار هستند:
دوره اول: این دوره با عنوان «سازمان‌دهی سمن‌ها» در سال ۹۹ و توسط موسسه «NETSHEILA» برگزار شد.
دوره دوم: با عنوان «رهبری، سازمان‌دهی و اقدام» در بازه ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به سرپرستی پروفسور مارشال گانز برگزار شد. گانز استاد علم سیاست در دانشگاه هاروارد و مغزمتفکر کارزار انتخاباتی باراک اوباما در سال ۲۰۰۸ بود.
مارشال گانز
گانز مسؤول کمپین انتخاباتی اوباما بوده است
از نکات جالب در پروژه همه‌مون و ارتباط شبکه‌ای میان موسساتی که به دنبال تغییر اجتماعی در زنان ایرانی هستند، برگزاری دوره‌ای است که توسط شبکه آزادی (AZADI NETWORK) برگزارشده است و یکی از مدرسین این دوره، مارشال گانز بوده است.
در بیانیه مشترک سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات، به برگزاری دوره‌ای اشاره شده بود که توسط یکی از مجریان ضد انقلاب مدیریت و اجرا شده بود.
بر اساس اطلاعات واصله، این دوره توسط "شبکه آزادی" زیر نظر نگین شیرآقایی، خبرنگار و مجری سابق BBC فارسی انجام شده است، شبکه آزادی برنامه‌هایی را برای آموزش روش‌های خشونت پرهیز، مبارزات زنان، جنبش زن زندگی آزادی و حقوق LGBTQ برگزار می‌کند.
دوره مذکور، در تاریخ ۲۵ و ۲۶ ژوئن ۲۰۲۳/ چهارم و پنجم تیرماه ۱۴۰۲ در لندن و ساختمان اصلی مؤسسه آموزشی و امنیتی سواز (مطالعات شرقی و آفریقایی)، اتاق G۳ از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۹:۴۵ برگزارشده است که هدف از آن، مرور سرفصل‌های عملیاتی و اقدامات لازم در سالگرد فوت مهسا امینی بود. این دوره توسط مارشال گانز و خانم میس الرقسوسی برای فعالان حوزه زنان خارج از کشور بوده است.
عنوان دوره برگزارشده در دوره دانشگاه سواز
جزئیات برنامه برگزارشده در موسسه امنیتی – آموزشی سواز
دوره سوم: این دوره با عنوان «بودجه‌ریزی پاسخگوی جنسیت» (Gender Responsive Budgeting) یا GRB توسط موسسه OQ consulting به مدیریت خانم ترا فن اوچ برگزار شد.
در این دوره، بر اساس اسناد، به دنبال پیاده سازی هدف پنجم سند توسعه پایدار، یعنی جریان سازی جنسیتی در ایران به اسم برابری جنسیتی هستند.
گواهی دوره GRB توسط موسسه OQ
هدف پنجم توسعه پایدار (سند 2030) چه می‌گوید؟
هدف ۵ توسعه پایدار SDG 5) یا هدف جهانی ۵) مربوط به برابری جنسیتی است و پنجمین هدف از ۱۷ هدف توسعه پایدار است که توسط سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۵ تعیین شده‌است. عبارت رسمی هدف ۵ «دستیابی به برابری جنسیتی و توانمندسازی همه زنان و دختران» است.
کلید کل پروژه در همین «برنامه توسعه پایدار» یا همان سند 2030 است
دوره چهارم: این دوره آموزش روش‌های مقاومت خشونت پرهیز است که توسط موسسه CANVAS در سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ برگزارشده است.
برنامه درسی کانواس چیست؟
بر اساس اسناد به دست آمده، موسسه کانواس یک برنامه درسی با عنوان راهنمای "مبارزه بی‌خشونت موثر" دارد و نمایندگان کشورهایی که به دنبال استفاده از این عنوان درسی هستند، می بایست، بر اساس اهداف و درخواست‌های این موسسه به جمع امضا کنندگان بپیوندند و نماینده اپوزیسیون ایرانی در لیست، فاطمه حقیقت‌جو از NID است.
اسم فاطمه حقیقت جو به عنوان نماینده طرف ایرانی به عنوان موافقیت با دوره درسی کانواس
با توجه به بررسی‌های صورت گرفته، تمامی آموزشها در این دوره، حالت براندازانه دارد و عملا با ادعای استفاده از رفتارهای خشونت پرهیز، به دنبال کودتای نرم و به تبع آن اگر امکانش بود، کودتای سخت در کشورهای مورد هدف هستند و لزوما در هر کشور کودتای نرم، منجر به حالت سخت آن نمی‌شود، درواقع، استفاده از واژه خشونت پرهیز، شکل دیگری از دستورالعمل‌های افرادی همچون جین شارپ برای رسیدن به براندازی از طریق نرم است که در فتنه ۸۸، توسط جریان اصلاحات مو به مو انجام شد.
نقل قول استفاده شده از جین شارپ در دوره خشونت پرهیز
در ادامه به قسمت‌هایی از آموزشها و عناوینی که در این دوره به آن پرداخته می‌شود، می‌پردازیم؛ آنچه ارائه می‌شود، ترجمه دروسی است که توسط کانواس برای فعالان اجتماعی داخل کشور صورت گرفته است.
تشویق به برگزاری اعتراضات خیابانی گسترده و متنوع در داخل
بر اساس دروس ارائه شده؛ برای دستیابی به انقلاب (براندازی) می‌بایست، اعتراضات خیابانی گسترده بر اساس تنوع و کثرت را در دستور کار قرار داد، بر اساس همین مدل در اغتشاش ۱۴۰۱، به دنبال کثرت و تنوع بودند، اعم از ساواکی، منافقین، سلطنت‌طلبها، همجنس بازان و تجزیه طلبان حضور داشتند.
تشویق معلمان، دانش‌آموزان و دانشجویان و اساتید دانشگاه‌ها به اعتصاب و مخالفت‌های مدنی
در اغتشاش سال گذشته، دشمن خارجی بر اساس شبکه‌های ایجاد شده در دوران کرونا بین دانش‌آموزان و خانواده‌ها، به دنبال تشویق نهاد مدرسه اعم از دانش آموز معلمان و خانواده‌ها برای ایجاد التهاب و اغتشاش را داشت و نمونه‌های کوچکی از این تلاش در جامعه دیده شد اما در محاسبات نهایی، به واسطه حمایت مردمی از انقلاب اسلامی، با شکست مواجه شد.
تشویق به اعتصاب در میان کارمندان دولتی
در سال گذشته، تلاش‌های بی شماری برای اعتصاب میان بازاریان، کارمندان، دانشگاهیان، کارگران حوزه حملو نقل و عرصه انرژی انجام گرفت تا این اعتصاب منجر به اعتراضات گسترده در سراسر کشور بود، به تعبیر دیگر، تمامی آموزشها در دوره خشونت پرهیز، مو به مو توسط عوامل اغتشاش در داخل کشور پیاده سازی شد و هزینه‌هایی برای مردم و کشور به بار آورد اما در نهایت به واسطه فهم غلط از مردم و نگاه مردم به انقلاب اسلامی، با شکست روبرو شدند.
جزئیات یکی از جلسات برگزارشده در دوره خشونت پرهیز با محوریت تحلیل اغتشاش ۱۴۰۱
درواقع، در پس ادبیات خشونت پرهیز، احیای اغتشاش و جهت‌دهی به اغتشاش وجود دارد و این شبکه با بررسی نقاط قوت و ضعف اغتشاش "زن زندگی آزادی"، عملا به دنبال گسترش رفتارهای براندازنه از نوع نرم، مدنی و خشونت آمیز هستند.
طبق اطلاعات واصل‌شده، قرار بوده است «همه‌مون» با همکاری موسسه هلندی OQ Consulting محتوای مربوط به یک دوره آموزشی ۱۰ جلسه‌ای را در ۲ جلسه فشرده خلاصه کرده و در روزهای ۱۶ و ۲۳ شهریور ماه به صورت آنلاین و با حضور خبرنگاران و فعالان مدنی داخلی برگزار کند.
درواقع این دوره ۲ روزه، برگزاری بودجه ریزی جنسیتی است که قبل‌تر به آن اشاره شده و عملا، پوششی برای اهداف اصلی مجریان بوده است، بر اساس عملکرد این شبکه، هدف اصلی از برگزاری این دوره ۲ روزه، سازمان‌دهی زنان و فعالان جامعه مدنی معاند در داخل کشور، برای بازتولید و احیای اغتشاشات «زن، زندگی، آزادی» بوده است.
شاید لازم به تاکید نباشد که حضور در این جلسات و جلسات مشابه برای اهالی رسانه و فعالان داخلی مغایر با ملاحظات امنیت ملی بوده و قطعاً برای مشارکت‌کنندگان بدون تبعات نخواهد بود.
به نظر می‌رسد وزارت امور خارجه آمریکا، با استفاده از نهادهایی همچون موسسات دولتی USAID و Freedom House دانشگاه هاروارد، ام آی تی و به واسطه نهادهایی پوششی همچون NID و بنیاد هیفوس، در جهت نفوذ اجتماعی و با عناوینی همچون کارآمدسازی زنان و ایجاد شبکه زنان فعال و یا زنان فعال اجتماعی در داخل و خارج از کشور، به دنبال نفوذ و تغییرات اجتماعی در راستای استحاله نظام فکری و عقیدتی جوان و زنان ایران زمین هستند.
[1] https://ir.voanews.com/a/peopletrubunal-payamakhavan/1444244.html
[2].https://iranwire.com/fa/features/44011/
[4].https://www.belfercenter.org/person/erica-chenoweth
[5].https://www.belfercenter.org/person/erica-chenoweth
[6].https://archive.nytimes.com/www.nytimes.com/library/magazine/home/20001126mag-serbia.html
[7].https://ewmi-activism.org/en/canvas-training-course-for-civic-activists/
[8].https://www.weforum.org/agenda/2022/05/care-economy-gender-gap-davos22/
پایان پیام/.