طرّماح بن عدی؛ رفوزه لحظه‌های عاشورا
به تاریخ معاصر و 4 دهه انقلاب اسلامی و جاماندن برخی خواص در بزنگاه‌ها بنگرید که چگونه در پیچ‌های مهم این تاریخ به یاری تنها حکومت برخاسته از دین خدا و تنها رهبر الهی و حکیم و متقی در جهان معاصر نیامدند و یا در مقابلش ایستادند. مواظب باشیم چون طرماح بن عدی به خاطر یک محموله آذوقه، توشه آخرت‌مان را خراب نکنیم.
فارس‌پلاس؛ علی شعبانی در یادداشتی نوشت: کربلا آینه تمام نمای همه ابعاد جبهه حق و باطل و هر لحظه در حال تکرار شدن است.
در کربلا یکی دیرتر از همه به امام می‌پیوندد(حرّ ریاحی) اما زودتر از همه به فوز عظیم و سعادت ابدی نائل می‌گردد و دیگری هنوز به سپاه حق ملحق نشده، درخواست مرخصی می‌کند تا زود برگردد اما خیلی زود دیر می‌شود و وقتی به صحنه نبرد می‌رسد که دیگر سفره یاری عزیز زهرا را جمع کرده‌اند و سرهای قدسیان همه بر بالای نی رفته است.
طرمّاح بن عدی که او را از نوادگان حاتم طائی معرفی کرده‌اند، برادر دو شهید بود که در رکاب امیرالمؤمنین علیه السلام در جمل و صفین به شهادت رسیدند و طرمّاح نیز قبل از واقعه صفین در مقابل معاویه رجزخوانی مشهوری در دفاع از علی علیه اسلام داشت.
طرماح از هواداران و محبین و شیفتگان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام بود که در روزهای منجر به واقعه عاشورا در کوفه و مشغول خرید آذوقه و کالا برای خانواده و قبیله‌اش بود. او به هر ترتیب توانسته بود از کوفه (که تحت محاصره نظامیان عمر سعد بود) خارج شده و خود را در عذیب الهجانات (همانجایی که حر و لشگریانش امام را تحت محاصره داشتند) به حضرت سید الشهدا برساند.
طرماح با دیدن امام اشعار زیبایی در مدح حضرت سرود طرماح و دوستانش گزارشی از وضع کوفه به حضرت دادند و جمله معروف در تاریخ کربلا را همین‌ها گفتند که: قلب مردم کوفه با شماست اما شمشیرهای‌شان فردا علیه شما خواهد بود.
طرماح پیشنهاد کرد تا حضرت و همراهانش را به محل سکونت قبیله خود که گویا در حصار کوهی قرار دارد و امکان نفوذ به آن نیست بروند و وعده داد که در آنجا بیست هزار نیروی رزمنده به شما ملحق خواهند شد.
امام برای طرماح دعا کردند و طرماح نیز گفت که من آذوقه‌ای که برای خاندانم تهیه کرده‌ام را نزد آنها می‌برم و به نزد شما بازخواهم گشت. امام در جواب فرمود اگر می‌خواهی به ما ملحق شوی عجله کن «إن کنت فاعلاً، فعجّل رحمک الله». طرماح رفت و آذوقه را به قبیله اش تحویل داد و وصیتنامه‌ای نوشت و به کربلا بازگشت اما زمانی به همان مکانی که حضرت را ملاقات کرده بود، رسید که خبر شهادت مظلومانه حضرت و اصحاب و فرزندانش را به او دادند و حسرت یاری فرزند رسول خدا بر دلش ماند و بهانه‌ای کوچک او را از سعادت ابدی محروم ساخت.
مردان خدا، مردان لحظه‌ها هستند، گاهی لحظه‌ای غفلت در یاری رساندن به رهبر الهی (چه در گفته‌ها و نوشته‌ها و چه در اقدامات و کمک‌ها) موجب تغییر سرنوشت امت اسلامی و زمینه شقاوت و نافرجامی انسان خواهد بود.
به تاریخ معاصر و چهار دهه انقلاب اسلامی و جاماندن برخی خواص در بزنگاه‌ها بنگرید که چگونه در پیچ‌های مهم این تاریخ مانند فتنه 78 ، فتنه 88 ، فتنه 98 و 1401 و …به یاری تنها حکومت برخاسته از دین خدا و تنها رهبر الهی و حکیم و متقی در جهان معاصر نیامدند و یا در مقابلش ایستادند. مواظب باشیم چون طرماح به خاطر یک محموله آذوقه، توشه آخرت‌مان را خراب نکنیم.
پایان پیام/ت