مأموریت «گربه‌های چشم سبز» در ارتش رژیم صهیونیستی
ازآن‌جایی که علی‌رغم تلاش‌های فراوان، نیروی زمینی رژیم صهیونیستی طی دوره‌های مختلف جنگ با مقاومت نتوانسته است نقاط ضعف خود را بهبود ببخشد و به «پاشنه آشیل» ارتش اسرائیل معروف شده است، صهیونیست‌ها سرمایه‌گذاری زیادی روی نیروی هوایی خود می‌کنند.
فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- تسنیم نوشت: از آن‌جایی که رژیم موقت صهیونیستی بر مبنای زور و اشغالگری تأسیس شده است، تشکیلات نظامی و ایجاد یک ارتش مجهز در صدر اولویت‌های تصمیم‌سازان این رژیم قرار داشت و صهیونیست‌ها تحت حمایت آمریکا و متحدان اروپایی از همان ابتدا عمده تمرکز خود را معطوف به ساختار نظامی کردند و توجه چندانی به بخش اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و… نداشتند.
بر همین اساس ارتش رژیم اشغالگر یکی از ارکان اساسی این رژیم محسوب می‌شود که استراتژی امنیت داخلی اسرائیل بر پایه آن بنا شده است. ارتش رژیم صهیونیستی همچنین همواره به‌عنوان ابزار اصلی این رژیم برای سرکوب ملت فلسطین و غصب زمین‌های آنها مورد استفاده قرار گرفته است. سران صهیونیست از ابتدا با تکیه بر حمایت عظیم و نامحدود ایالات متحده، تلاش کردند شرایط لازم را برای تأسیس یک ارتش کارآمد با سلاح‌های پیشرفته فراهم کنند و در این میان همواره روی حمایت‌های مالی هنگفت آمریکا حساب باز کرده‌اند.
در واقع صهیونیست‌ها که به ماهیت رژیم جعلی خود آگاه بودند و می‌دانستند برای بقا باید همواره درحال جنگ باشند، اصرار زیادی بر تجهیز ارتش خود به انواع سلاح‌های مدرن و پیشرفته داشتند و همان‌طور که گفته شد به این منظور حساب زیادی روی آمریکا باز می‌کردند و هنوز هم این گونه است. سران رژیم اشغالگر همچنین اقدامات زیادی در سطح حمایت روانی و آماده‌سازی روحیه نظامیان و سربازان جهت مشارکت در جنگ‌های زمینی انجام دادند اما در این زمینه ناکام بودند؛ چرا که اغلب جوانان صهیونیست که در جریان مهاجرت یهودیان وارد فلسطین اشغالی شده‌اند، خود را متعلق به این سرزمین نمی‌دانند و انگیزه‌ای برای دفاع از آن ندارند.
خودکشی، فرار از خدمت، دزدی در ارتش، نافرمانی و درگیری با فرماندهان و… همگی ناشی از همین احساس بی‌انگیزگی میان سربازان در ارتش رژیم صهیونیستی است، این وضعیت به‌ویژه بعد از شکست سنگین این ارتش در جنگ جولای 2006 با حزب‌الله به‌مراتب بدتر شد و ضربه بزرگی که نیروی زمینی ارتش اسرائیل دریافت کرد موجب شد نظامیان این رژیم در جنگ 2008 و 2009 با نوار غزه نتوانند وارد نبرد زمینی شوند.
ترس و وحشت میان عناصر نیروی زمینی ارتش اسرائیل در هریک از جنگ‌های این رژیم با مقاومت فلسطین بعد از جنگ جولای کاملاً مشهود بود و به همین منظور فرماندهی ارتش تصمیم گرفت برای تشویق نظامیان به حضور در درگیری‌های زمینی، برای هریک از یگان‌های نیروی زمینی یک خاخام استخدام کند، اما هیچ یک از این اقدامات نتیجه نداشت و به‌مرور فرماندهان ارتش اسرائیل از نیروی زمینی ناامید شده عمده تمرکز خود را معطوف به نیروی هوایی و تجهیز آن کردند، به همین دلیل نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی به «پاشنه آشیل» این ارتش معروف شده است.
ازآن‌جایی که شناخت دشمن به‌ویژه در سطح تشکیلات نظامی و نقاط ضعف و قوت آن نقش مهمی در پیروزی در هر جنگی دارد، سعی داریم در مقاله‌ای چندشماره‌ای به معرفی بخش‌های مختلف تشکیلات نظامی و امنیتی و ساختار ارتش رژیم صهیونیستی بپردازیم.
در بخش قبلی درباره یگان‌های ویژه نیروی دریایی رژیم صهیونیستی و مأموریتهای آنها صحبت کردیم، در این قسمت سعی داریم به معرفی واحدهای ویژه نیروی هوایی ارتش اسرائیل بپردازیم.
یگان شلداگ
یگان شلداگ یا یگان «5101» یک یگان کماندویی وابسته به نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی است که تحت فرماندهی نیروهای ویژه در نیروی هوایی این رژیم قرار دارد. این یگان در سال 1974 بعد از درس‌هایی که ارتش اسرائیل در جنگ اکتبر 1973 با اعراب کسب کرد تشکیل شد و هدف از آن افزایش توانمندی‌های نیروی هوایی در زمینه یگان‌های کماندویی و جمع‌آوری اطلاعات شناسایی بود.
مؤسس یگان شلداگ و اولین فرمانده آن، سرهنگ «موکی باتسار» بود که تخصص ویژه‌ای در زمینه گشت چتربازی داشت و فرمانده یک تیپ سرّی در گشت ستاد ارتش اسرائیل نیز بود. این یگان تحت حمایت و توجه ویژه «یفتاح سبکتور» رئیس شعبه عملیات نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی قرار دارد.
یگان مذکور در ابتدا به‌عنوان گردان ذخیره وابسته به گشت ستادکل نیروهای یگان «سایرت متکال» فعالیت می‌کرد و تحت عنوان «گردان مأموریتهای نیروی هوایی» شناخته شده بود، بعد از آن در ژانویه 1977 در پی دستور «رافائل ایتان» رئیس وقت ستاد ارتش رژیم صهیونیستی مقرر شد که یگان شلداگ از یک گردان ذخیره به یگانی عادی تبدیل شود و عناصر ارتش اسرائیل از گشت ستاد ارتش به یگان شلداگ پیوستند.
یونیفورم یگان شلداگ شامل شلوارهای ویژه چتربازان، پیراهن معمولی با کلاه قرمز و چکمه‌های نظامی قرمز بدون هیچ علامت و نمادی است و حتی نشان درجه نیز روی آنها نصب نمی‌شود. یکی دیگر از مواردی که عناصر یگان شلداگ را از سایر عناصر متمایز می‌کند، سلاح شخصی آنها یعنی سلاح تهاجمی «تاور» است. اسلحه تاور (IWI Tavor) نوعی تفنگ تهاجمی بولپاپ (تیپی از جنگ‌افزارهای گرم که گلنگدن و خشاب پشت مجموعه ماشه قرار گرفته و این وضعیت منتج به کوتاه شدن طول سلاح بدون نیاز به کاهش طول لوله خواهد شد) است که مجهز به فشنگ 5.56×45mm NATO است و شلیک بین دو حالت نیمه‌خودکار و همچنین تمام‌خودکار را در اختیار اپراتور قرار می‌دهد،
این مزیت مهم این سلاح، قابلیت انتخاب بین دو حالت شلیک نیمه‌خودکار و تمام‌خودکار خواهد بود. تاور همچنین می‌تواند به پرتابگر نارنجک M203 (GTAR-21) متصل شود. تاور در اصل با کارتریج ناتو 5.56×45 mm کار می‌کند، اما پارابلوم 9×19 mm و مدل‌های روسی 5.45×39 mm نیز در دسترس هستند. تاور از خشاب‌های استاندارد STANAG استفاده می‌کند.
در ابتدا استخدام افراد در یگان شلداگ در چارچوب استخدام چتربازان بود اما به‌تدریج این یگان تبدیل به یگان ویژه نیروی هوایی رژیم صهیونیستی شد و سپس مأموریتهای آن نیز تغییر کرد و عناصر آن مسئول انجام عملیات‌ها و مأموریت‌هایی هستند که با وظایف یگان چتربازان متفاوت است.
از جمله مهمترین عملیات‌های انجام‌شده توسط یگان شلداگ می‌توان به انتقال یهودیان از اتیوپی به فلسطین اشغالی، خارج کردن مسئولان سرویس جاسوسی موساد از سودان بعد از سرنگونی «جعفر النمیری» رئیس جمهور اسبق این کشور در آوریل 1985، مشارکت در جنگ اول با لبنان در سال 1982، مشارکت در عملیات ترور «الفتحاوی جمال عبدالرزاق» از فرماندهان جنبش فتح در نوار غزه در نوامبر 2000 اشاره کرد.
یگان نجات و تخلیه هوایی
این یگان اصلی امداد و نجات نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی است و از یگان‌های ویژه آن به‌شمار می‌رود که تحت فرماندهی نیروهای ویژه در نیروی هوایی اسرائیل قرار دارد. مقر دائمی این یگان در پایگاه هوایی «تل ـ نوف» در جنوب شرقی تل‌آویو است و شعار آن «گربه چشم‌سبز» است و به همین دلیل گاهی این یگان را یگان «گربه‌ها» نیز می‌نامند.
یگان نجات از راندمان عملیاتی بالا و قابلیت‌های پزشکی پیشرفته برخوردار است، زیرا دائماً عملیات امداد و نجات را برای افرادی که با موقعیت‌های پیچیده مواجه می‌شوند انجام می‌دهد که شامل درمان مجروحان در مواقع اضطراری، نجات و انتقال آنها به بیمارستان‌هاست، همچنین آموزش‌های زیادی که عناصر این یگان دریافت می‌کنند بلافاصله در فعالیت‌های آنها منعکس می‌شود و باید سریع در عملیات‌های واقعی شرکت کنند.
لوگوی یگان نجات و تخلیه هوایی ارتش رژیم صهیونیستی تصویر گربه‌ای با چشمان سبز است و شماره‌ای که به این یگان اختصاص دارد 669 است. یگان مذکور در سال 1974 تأسیس شد؛ زمانی که بر اثر برخورد دو هواپیمای فانتوم4 در بالای دریا حادثه هولناکی رخ داد که بر اثر آن 4 نفر از خدمه این دو هواپیما که یکی از آنها از فرماندهان ارتش بود غرق شدند و جسد آن فرمانده تاکنون نیز پیدا نشده است، بعد از این حادثه فرماندهی نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی احساس کرد که نیاز به تشکیل یگانی برای امداد و نجات است.
بعد از گزارش کمیته حقیقت‌یاب درباره این حادثه مقرر شد یک واحد تخصصی برای نجات خلبان‌ها و همراهان آنها که با هواپیمای شخصی تردد می‌کنند تأسیس شود و همچنین دوره‌های آموزشی برای پرش و فرار به آنها داده شود، در همین زمینه ستادکل ارتش رژیم صهیونیستی پیشنهاد داد قانونی تدوین گردد که بر اساس آن مسئولیت امداد و نجات بین یگان چتربازان نیروی هوایی و نیروی دریایی تقسیم شود، اما با اصرار «بنی پلد» فرمانده وقت نیروی هوایی رژیم صهیونیستی قرار شد یک یگان ویژه مستقل در نیروی هوایی برای عملیات نجات تأسیس شود، در همان زمان یعنی ژانویه 1974 بود که مراحل تأسیس یگان ویژه نجات هوایی 669 آغاز شد و مؤسسان این یگان دو تن از فرماندهان نیروی هوایی به‌نام‌های «یورام شاحر» و «افنیر ایلنای» بودند که در زمینه امداد و نجات تخصص داشتند.
در آوریل 1974 اولین گروه از سربازان ارتش رژیم صهیونیستی در پایگاه هوایی «تل ـ نوف» جمع شدند که بیشتر آنها تفنگداران دریایی بودند. این عناصر نظامی صهیونیست دوره اول آموزشی خود را تحت نظارت ژنرال «افنیر ایلنای» گذراندند و در دسامبر همان سال تشکیل یک یگان عملیاتی اعلام شد که در ابتدا تنها 12 نیرو داشت، سپس در سال 1978 یگان «تخلیه هوایی 386» نیز به آن پیوست که شامل تیمی از پزشکان و پرستاران بود و سپس یگان جدیدی با نام یگان «نجات و تخلیه هوایی 669» در سال 1977 شکل گرفت.
نیروهای این یگان برای نخستین‌بار در یک حادثه آتش‌سوزی در جنوب لبنان برای نجات نیروهای تیپ گولانی دست به عملیات نجات زدند و از سال 2004 مسئولیت این یگان گسترش پیدا کرد و شامل عملیات جست‌وجوی مفقودان نیز شد. از سال 2006 نام این یگان به یگان «نجات و تخلیه هوایی» تغییر کرد.
دوره آموزشی در این یگان حدود یک سال و نیم طول می‌کشد و شامل دوره‌های آموزشی چتربازی، پرستاری نظامی و فرماندهی گروه می‌باشد، همچنین یک مرحله تخصصی در این آموزش‌ها وجود دارد که شامل دوره‌های فرود با چتر نجات، غواصی و فرار، آموزش روی هلیکوپتر، عملیات امداد و نجات در همه شرایط به‌روی دریا و هوا و زمین و کوه‌ها و کشتی‌ها و… می‌شود، همچنین کسانی که به‌عنوان خدمه در هواپیماهای ویژه یگان نجات و تخلیه هوایی استخدام می‌شوند نیز باید دوره‌های آموزشی برای عملیات فرود با چتر و فرار را بگذرانند.
این یگان از بالگردهای تهاجمی نیروی هوایی، هواپیماهای «بلک‌هاوک 60» و «سی استالیون» استفاده می‌کند. یگان نجات و تخلیه هوایی از چندین بخش مانند بخش نجات تشکیل شده که شامل پرسنل امداد و نجات است، یا بخش تخلیه که شامل پزشکان و امدادگران و پرستاران می‌شود، همچنین یک بخش فنی در این یگان وجود دارد که روی توسعه و نگهداری تجهیزات کار می‌کند.
پایان پیام/ت