هبه التماسی اعتدالی‌ها و مسأله عزت ملی
در شرایط امروز، موفقیت دولت سیزدهم را مقایسه کنید با هبه التماسی دولت تدبیر، حق مسلم هسته‌ای ملت با برجام به تاراج رفت و هیچ ذلتی بالاتر از این نیست که برای راضی کردن کدخدای مستکبر حقی از حقوق ملی را هبه کنیم.
فارس‌پلاس؛ داود مهدوی‌زادگان در یادداشتی نوشت: ظاهراً برخی از حامیان حوزوی دولت پیشین که بانی اصلی وضع نا بسامان موجود است، از اقدامات موفقیت آمیز دولت انقلابی در باز ستاندن بخشی از اموال بلوکه شده ملت توسط دولت آمریکا نا خشنودند که دست به قلم شده تا این اقدام عزتمندانه را بی‌ارزش و ذلت‌آور جلوه دهند. به زعم آنان اینگونه پس گرفتن اموال مردم از استکبار «صدقه التماسی» است.
فرضاً این گمان معوج ایشان درست است. اما کدام اقدام عزت مندانه است؛ هبه التماسی یا صدقه التماسی؟ دولت پیشین با شعار باید دم کدخدا را دید شروع به کار کرد و در برجام ملتمسانه حقوق هسته‌ای ملت را به امید واهی هبه کرد. اما این هبه التماسی نتیجه که نداد بلکه طمع غربی‌ها را در زیاده‌خواهی‌های نامشروع ( توقف پیشرفت‌های موشکی و عدم مداخله در منطقه و عمل به پروتکل‌های فرهنگی مانند سند 2030 و غیره ) بیشتر کرد.
حقیقت آن است که عزتی که در صدقه التماسی ( به زعم ایشان ) است، در هبه التماسی اصلا نیست. دولت انقلابی دارایی‌های بلوکه شده‌ای که با التماس به استکبار هبه شده بود، بی‌هیچ التماسی پس گرفت. شرط گذاشتن آمریکایی‌ها برای پرداخت بدهی‌ها هم قابل درک است. به هر حال آنها باید هیمنه جهانی نامشروع‌شان را در ظاهر حفظ کنند. حال آنکه آنها مجبور به جواز پرداخت دارایی‌های ایران شده‌اند.
اکنون موفقیت دولت سیزدهم را مقایسه کنید با هبه التماسی دولت تدبیر. حق مسلم هسته‌ای ملت با برجام به تاراج رفت. و هیچ ذلتی بالاتر از این نیست که برای راضی کردن کدخدای مستکبر حقی از حقوق ملی را هبه کنیم.
اما عجیب اینجاست که چرا این روحانی مدافع عزت ملی ( ! ) برابر هبه التماسی دولت پیشین سکوت کرد و هیچ اعتراضی در این اندازه به عمل نیاورد. در حالی که ضرورت چنین اعتراضی بر همگان آشکار و عیان است.
عجیب‌تر آن که ایشان انتقادش را بر گفته‌های دولتمردان آمریکا استوار کرده است و مبتنی بر حدس گمان ( گویا و لابد ) تهمت‌زنی می‌کند. چرا ایشان در این مسأله جویای نظر دولت سیزدهم نشده است؟
و باز عجیب‌تر این است که ایشان از بازگشت عزتمندانه اموال مردم به دلایل واهی ابراز ناخشنودی می‌کند. چرا ایشان از استرداد سه میلیارد دلار سرمایه ملت ناخرسند شود! اگر بر فرض محال، چنین کاری را دولت قبل کرده بود، باز ایشان ابراز ناخرسندی می‌کرد؟!
سؤال این است که اگر امروز امام خمینی(ره) بودند چه برخوردی با اینگونه حوزویان عافیت‌اندیش می‌فرمودند؟ منشور روحانیت به ما می‌گوید که نهیب امام خمینی(ره) به این جماعت عافیت‌طلب چگونه است. به راستی، قبله این آقایان کدام است و به کدام سو می‌روند؛ «اَینَ تَذْهَبون»؟
پایان پیام/ت