هرکس هرجا هست قیام کند وگرنه عاشوراها رقم می‌خورد
غلبه دشمن در جنگ روایت‌ها آنجا شکل می‌گیرد که اهل خرد و علما و خواص سکوت کنند. اینجاست که در مارپیچ سکوت خواص، اوباش بپا می‌خیزند و تلقی قدرت و تسلط برای جبهه باطل می‌سازند.
فارس پلاس؛ محسن مهدیان در یادداشتی نوشت:
یکم. هرجا جنگ فیزیکی بوده، پیش از آن جنگ روایت ها شکل گرفته است.
آمریکا به عراق حمله کرد؛ به بهانه نابودی سلاح کشتارجمعی. به افغانستان حمله کرد به بهانه ۱۱ سپتامبر. صدام به ایران حمله کرد به بهانه نقض یک توافقنامه بین المللی.
بهانه یعنی چی؟ یعنی روایتی از واقعیت که بتواند افکار عمومی را مجاب کند که این هجمه فیزیکی مشروع است. کربلا نیز همین بود…
دوم. زمانه ای را که کربلا ساخت مرور کنید…
شهادت امام حسن و نقض صلح نامه و سب امیرالمومنین و جلوگیری از تفسیرقرآن و ترویج عقاید دروغین مثل جبر و بدعت های آشکار و نصب منافقین در پست های کلیدی و در انتها تلاش برای بیعت گرفتن از تک تک مسلمانان تا همه زشتی ها را رسمیت ببخشد.
معاویه همه ابزارهای جنگ روانی را به‌کار بست؛ از تطمیع تا تهدید و تحمیق تا سفیدنمایی خود تا خوارانگاری اهل بیت تا شعارهای دروغین تا شایعه ها و …
به بخش هایی از ادبیات نامه معاویه توجه کنید که چطور برای تحمیق دیگران به سیدالشهدا می نویسد: «تقوا پیشه کن و با خویشاوندان خود جنگ نکن…از تو انتظار نداشتم چنین کنی. …تو داری نقص عهد می کنی. …خود را خوار نکن»
خلاصه اقدامات روانی معاویه وارونه نمایی حقایق بود. چنان تصویری از امیرالمومنین ساخته بود که مردم از فرزندانش نیز کینه گرفتند… تا عاشورا رقم خورد…
سوم. خطبه منا را ببینید…
خطبه سیدالشهدا ۲ سال قبل از عاشورا. حضرت در آنجا در میان ۷۰۰نفر از صحابه و تابعین سخن گفتند. ۲ بند در این خطبه می درخشد. یکی شناساندن ماهیت انحرافی بنی امیه و دیگر انذار و هشدار به علما و خواص. فرمودند چرا مقابل ظلم ها ساکتید؟ بانی ظلم به ضعفا شمایید…شمایی که امربه معروف و نهی از منکر نمی‌کنید…
چهارم. مخاطبان جنگ روانی معاویه را ببینید…
مردم کوفه و شام. اما این‌دو متفاوت بودند. مردم شام به شدت دنیاگرا و جاهل و بی قید. اما مردم کوفه نه. مردم کوفه ظاهرا اهل دین بودند اما بی طرف. جامعه‌ای نیم بند که می خواستند نه با باطل باشند و نه‌حق. به تعبیر امروزی‌ها مذهبی سکولار و صورتی و عافیت اندیش و محافظه کار.
پنجم. شد آنچه نباید می شد…اما همچنان جنگ روایت ها.
خلاصه تقابل رسانه ای ابن زیاد و یزید مقابل اسرا چنین بود: شکست خورید و این شکست یعنی مغضوب خدایید. خواستند بگویند قلت و مصائب بر حسینیان نشانه باطل بودن و فتوحات ظاهری یزیدیان نشانه حق بودن است.
این دست اقدامات برای تان امروزی نیست؟ بماند. اما ما رایت الا جمیلا مقابل همین دسیسه بود. نفرمود زیبایی دیدم. فرمود جز زیبایی ندیدم. یعنی همه این بالاها و مصائب برای ما جز پیروزی نبود و چنان شرح داد که در تاریخ بماند و دست به دست شود تا امروز…آن حسینی را که دشمن کشت پیش چشم دوست/ چشم دشمن کور، اینک عالمی مجنون اوست .
سبک روشنگری حضرت زینب و امام سجاد در دو شهر کوفه و شام و در مجالس یزید و ابن زیاد متفاوت بود. در کوفه هشداردهنده تا از خواب غفلت بیدار شوند و اما در شام آگاهی دهنده تا حجاب خرافات و جهل ها برداشته شود؛ این نیز مهمترین درس جنگ روایت ها یعنی مخاطب شناسی است.
در هردو مجلس عده ای می گریستند. اما در کوفه جماعتی کمر به جبران بستند و در مجلس یزید گروهی جدا شدند و مجلس ختم و عزا گرفتند …و اینطور شد که کربلا در کربلا می ماند اگر زینب بود.
ششم و در نهایت. و اگر زینبی روایت نکنیم…
در جنگ روایت ها شکست بخوریم باز هم خون ها ریخته می شود. خون عجمیان‌ها و آرمان ها و رضازاده ها و زینال زاده ها ثمره تسلط موقت روایت دشمن در فضای مجازی بود. برخی مسخ شدند و خون بهترین ها را ریختند.
و اما غلبه دشمن در جنگ روایت ها آنجا شکل می گیرد که اهل خرد و علما و خواص سکوت کنند. ببینند و بگذرند. خطبه منا خاطرتان هست؟ همان. اینجاست که در مارپیچ سکوت خواص، اوباش بپا می‌خیزند و تلقی قدرت و تسلط برای جبهه باطل می سازند و دو جماعت جاهل (غرب زده و شامی مسلک) و جماعت وسط باز (حزب اللهی سکولار و کوفی‌صفت) نیز همراهی می کنند. اینجاست که خون ها ریخته می شود. خون بهترین ها. حتی خون انسان کامل. چه بخواهیم و نخواهیم.
لب کلام؛
هرکس هرجا هست قیام کند. قیام امروز روایت حق است و منحصر به رسانه ها و منبری ها نیست. جنگ روایت ها، جنگ توده هاست. هرکس هرجا نشسته، بایستد…واگرنه عاشوراها رقم می خورد.
پایان پیام/غ