واکنش سلبریتی‌های فرانسه به اعتراضات چه بود؟
دخالت در سیاست یا مورد انتقاد قرار دادن عملکرد سیاستمداران توسط سلبریتی‌ها در همه کشورهای جهان وجود دارد. کمتر سلبریتی دیده می‌شود که درباره همه موضوعاتی که اتفاق می‌افتد، بخواهد بدون تخصص و آگاهی اظهارنظر و نظرش را به جامعه هوادارانش القا کند.
فارس پلاس؛ دیگر رسانه‌ها – صبح نو نوشت: اهالی هنر و ورزش هر کشوری نقش بسیار کلیدی در آن دیار دارند به‌طوری که رنگ موی آنها، رنگ ترند سال و مدل لباس آنها، مد روز اعلام می‌شود. در فرهنگ سلبریتی، دسته‌بندی‌های نهادینه شده‌ای از ستاره‌های ورزشی، چهره‌های مشهور موسیقی پاپ، هنرمندان، ستاره‌های فیلم و سیاستمدارانی وجود دارند که سلبریتی‌های اکتسابی می‌توانند در زمره آنها قرار گیرند.
ارتباط سلبریتی‌ها و سیاست
دخالت در سیاست یا مورد انتقاد قرار دادن عملکرد سیاستمداران توسط سلبریتی‌ها در همه کشورهای جهان وجود دارد و سلبریتی‌ها در همه نوع فعالیت اعم از سیاسی، اجتماعی، بشردوستانه و… حضور دارند. برای نمونه «مایکل مور» یکی از معروف‌ترین سلبریتی‌های منتقد سیاست‌های تمام دوران ریاست‌جمهوری آمریکا است. البته در کشورهای مختلف، کمتر سلبریتی دیده می‌شود که درباره همه موضوعاتی که اتفاق می‌افتد، بخواهد بدون تخصص و آگاهی اظهارنظر و نظرش را به جامعه هوادارانش القا کند. در ایران اصولا سلبریتی‌ها ارتباط خوبی با سیاست ندارند و اگرچه به‌عنوان منتقد شناخته می‌شوند؛ اما نقد آنها عموما غیرتخصصی و تهییج‌کننده به مخالفت است تا اصلاح‌کننده و راه‌گشا.
فراموش شده‌ام، نظر سیاسی می‌دهم تا معروف شوم
سیاست و اتفاقات روز سیاسی که در حاکمیت ایران به وجود می‌آید، مرغ عزا و عروسی افراد مشهور در کشور است و این موضوع تا جایی رقم می‌خورد که سلبریتی‌هایی که در عرصه‌ای دیگر، آن معروفیت قبل را ندارند، سوژه‌ای را پیدا کرده و درباره آن بدون داشتن تخصص لازم صحبت می‌کنند؛ اینستاگرام و توئیتر، تریبون تمام حرف‌های آنان است، یک‌بار در عید قربان که جزو اعیاد بزرگ مسلمانان است، مسأله قربانی را مورد بحث قرار می‌دهند، در ایام محرم، نذری دادن را نقد می‌کنند تا اتفاقات بزرگ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و صفحه شخصی خودشان را تریبون یک‌طرفه نقدهای مغرضانه قرار دهند.
تو اغتشاش کن، من فرار می‌کنم…
تب مشهور شدن با نظرهای بدون کارشناسی به اینجا ختم نمی‌شود و گاهی برخی از افراد مشهور هنری و ورزشی، مردم را دعوت می‌کنند تا در صف اغتشاش‌گران قرار بگیرند. شهریور سال ۱۴۰۱ طی اتفاقی، کشور از آرامش فاصله گرفت و اعتراضات خیابانی ایجاد شد. در این بین، آنان که هیزم به آتش این اتفاق می‌ریختند، کسانی جز بعضی از افراد مشهور و سلبریتی در ایران نبودند، مردم را به کف خیابان دعوت می‌کردند و خودشان بار مهاجرت را برای همیشه می‌بستند. نام افرادی را در اعتراضات سال گذشته می‌توان دید که ماه‌ها قبل، خودشان در رأس اخبار درباره شائبه سرمایه‌شان بودند، «علی کریمی» نه تنها مواضعش را روشن اعلام کرد، بلکه با معترضان هم‌نوا شد و گاهی یک‌قدم از آنها نیز جلوتر رفت. او در پیام‌هایی که منتشر می‌کرد، پیشنهاد و راهکار خود را نیز به معترضان ارائه می‌کرد و از ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز درخواست داشت وارد صحنه شود. نوشته‌ها و پست‌های پی‌درپی، او را به‌ظاهر به یک کنشگر اجتماعی تغییر داده بود؛ اما در واقع تبدیل به لیدر اغتشاشات شد. «مهران مدیری» یکی از اولین هنرمندانی بود که به اعتراضات واکنش نشان داد. او در ویدئویی گفت به‌عنوان طراح، مجری و کارگردان برنامه دورهمی، نمی‌خواهد «حتی یک فریم» از تصویرش از شبکه‌های صدا و سیما پخش شود و در واقع دست به تحریم سیما زد و این افراد مشهور بودند که تنور این اتفاقات را گرم می‌کردند و اگر کسی این بین پادرمیانی می‌کرد و خواستار آرامش در جامعه می‌شد، حتما او را از گردونه کارشان حذف می‌کردند این اولین باری نیست که سلبریتی‌های ایرانی علیه آرامش ملی اقدامی کرده‌اند. «حمید فرخ‌نژاد» که طی همین اتفاقات، از آب گل‌آلود ماهی گرفت و از ایران مهاجرت کرد، در سال ۸۸ نیز مردم را به کف خیابان دعوت می‌کرد.
او را الگو قرار دهید اگر مردم برای شما مهم‌اند
سه روز پس از کشته شدن ناهل و در حالی که تنش‌ها در سراسر فرانسه رو به افزایش است، تیم فوتبال فرانسه به میدان آمد و بازگشت آرامش را خواستار شد. در این بیانیه که ابتدا «بنژامن پاوار» و سپس «امباپه» آن را منتشر کرد، آمده است: «بازیکنان تیم فوتبال که تحت تأثیر و شوکه از مرگ وحشیانه نوجوان هفده ساله هستند، تأکید می‌کنند که نمی‌توانند درباره شرایطی که این مرگ غیرقابل‌قبول در آن رخ داده است، بی‌تفاوت بمانند.»
در ادامه این بیانیه تأکید می‌شود از زمان این حادثه تلخ ما شاهد ابراز خشم مردمی هستیم که اساس آن را درک می‌کنیم؛ اما نمی‌توانیم شکل آن را تأیید کنیم. بسیاری از ما که از محله‌های کارگری آمده‌ایم، در این احساس درد و غم شریک هستیم؛ اما باید دانست خشونت هیچ‌چیز را حل نمی‌کند و حتی به سوی کسانی که آن را ابراز می‌کنند، باز می‌گردد.»
این است اصل درخشش یک ستاره که مردم را به آرامش دعوت می‌کند و روش اعتراض را نادرست می‌داند تا آن سلبریتی بی‌هویتی که از سوی حاکمیت و مردم یک کشور، صاحب محبوبیت و وجاهت شده و برای جبران آن، علیه نظام ایستاده و مردم را تشویق و تهییج به جنگ خیابانی و نابود کردن اموال عمومی می‌کند و لطمه دیدن جامعه نیز برایش مهم نیست.
امباپه به عنوان یک ستاره برجسته در دنیای فوتبال، هم در تخصص خودش موفق و زبانزد است و هم در بزنگاه بحرانی و چالشی برای کشورش نقش ضد بحران و ضد آشوب را ایفا می‌کند. او می‌توانست همانند یک سلبریتی ایرانی که عموما در جایگاه تخصصی خود نیز توفیق چندانی ندارند، باشد و با اظهارات غیرفنی، تحریک و تهییج‌کننده، مردم و طرفدارانش را به آشوب بیشتر ترغیب کند؛ اما با وجود اینکه اصالتی فرانسوی ندارد، امنیت و آرامش ملی کشوری که در آن به دنیا آمده و بزرگ شده را مهم دانسته و با تأیید خشم و نگرانی مردم، راه اعتراض و مخالفت را نفی و همگان را دعوت به آرامش کرده است.
پایان پیام/غ