پرورش فرزندان خود یا فرزندان جامعه؛ 2 مسؤولیت سنگین وشیرین بر دوش استادمادران
«استادمادر» قطعا عنوان سنگینی است، آنقدر سنگین که 2 مسؤولیت بزرگ را بر گردن صاحبش می‌اندازد، مسؤولیت پرورش فرزندان خود و فرزندان جامعه.
گروه دانشگاه خبرگزاری فارس؛ «استادمادر» صدایش می‌کنند و از این عنوان قند در دلش آب می‌شود اما چه آب شدنی که در کنار این شیرینی، باری سنگین هم بر دوشش احساس می‌کند، به قول خودش با شنیدن این عنوان آنقدر حساسیت و مسؤولیت حس می‌کند که انگار در میدان مین ایستاده است.
حضورش در این جبهه را هم کمتر از جبهه نبرد با دشمنان نمی‌داند؛ جبهه استادی و مادری.
جبهه‌ای که وظیفه فرماندهی و پرورش فرهنگی نسل‌های آینده جامعه را برعهده دارد، هم باید فرزندان خودش را آموزش و پرورش دهد و هم فرزندان جامعه که دانشجویانش هستند.
۳ فرزند قد و نیم‌قد دارد و شغلش استادی دانشگاه است؛ می‌دانیم که در بزرگداشت هر دو شغلش حدیث داریم، شغل‌های مادری و استادی.
در مقام مادری که بهشت زیر پایش است و در مقام استادی شغل انبیا را دارد و در هر کلمه‌ای که به کسی می‌آموزد او را بنده خود می‌سازد.
اما لذت بردن از این دو حس شیرین، کم سخت نیست؛ باید اعصابی فولادین داشته باشد و قلبی آرام، همینطور وقت بسیار برای رسیدگی به هر دو مسؤولیت؛ برای بهترین بودن در هر مسؤولیت باید زمان داشته باشد تا مطالعه کند و علم روز را در اختیار فرزندان خودش و فرزندان جامعه که دانشجویانش هستند قرار دهد.
برای اینکه بیشتر در جریان وظایف، لذت‌ها و سختی‌های استاد مادران قرار بگیریم به سراغ آن‌ها رفتیم، وجه اشتراک همه آن‌ها لبخند و آرامش بود.
یکی از این استاد مادران که استاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، گفت: فقط مسؤولیت مادری و استادی بر گردن ما نیست، ما قبل از استاد دانشگاه بودن یک پژوهشگر و محقق هستیم و کار پژوهش هم زمان و تمرکز زیادی نیاز دارد.
وی معتقد است: البته که سختی کار ما زیاد است اما خداوند به ما توان داده تا بتوانیم جای چند نفر کار کنیم.
از او پرسیدیم انتظارش از مسؤولان چیست؟ گفت: فقط هر آنچه برای یک استاد و محقق لازم است را در دانشگاه‌ها فراهم کنند ما استاد مادران خودمان زمان‌مان را به گونه‌ای تنظیم می‌کنیم که به تمام وظایفمان برسیم.
استاد دیگری که با او صحبت می‌کنیم عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی اصفهان است، بانوی حافظ قرآنی که همزمان نقش همسری، مادری، استاد دانشگاهی و عضو هیأت علمی را بر دوش دارد.
این استادمادر کشورمان گفت: در فاصله بین کارشناسی و ارشد ازدواج کردم و دانشجوی دکتری بودم که فرزندم به دنیا آمد و یک سال پس از دفاع دکتری هم عضو هیات علمی شدم.
وی معتقد است: تربیت باید در عمل خودت باشد، یعنی اگر خودت خط قرمزها را رعایت کنی فرزندت و دانشجویت هم رعایت می‌کند.
این استاد مادر درباره جایگاه بانوان در کشور گفت: جایگاه بانوان با توجه به آنچه که از قدیم می‌شنویم و می‌دانیم، پیشرفت داشته، مثلا شما تعداد اعضای هیات علمی خانم را در سال‌های مختلف برآیند بگیرید متوجه می‌شوید که این شیب رو به بالا است، البته که باید فاصله بین این نقطه تا نقطه مطلوب را هر چه سریع‌تر طی کنیم.
اما نکته‌ای که حائز اهمیت است بحث قوانین به خصوص قوانین برای مادران شاغل است که باید تسهیل شود، گاهی اوقات نیز شاهدیم که قوانین وضع شده در دستگاه‌ها و نهادها رعایت نمی‌شود، بنابراین علاوه بر وضع قوانین، نظارت بر اجرای درست هم مهم است.
با استاد مادر دیگری هم صحبت کردیم، معتقد است: هر استادی باید بداند استادی، فقط به تدریس سر کلاس نیست؛ بلکه مهم علمی است که در اختیار دانشجویان قرار می‌دهد. استاد باید یاد بگیرد که وظیفه او یاد دادن حکمتی به دانشجویان است؛ در زمینه مادری هم همین شرایط وجود دارد و مادر باید به فرزندش حکمت بیاموزد بنابراین شاید بتوان گفت استاد دانشگاه و مادر هر دو وظایف شبیه به هم دارند و آن هم تربیت و پرورش فرزندان جامعه است.
از او درباره انتظارش از مسؤولان پرسیدیم، گفت: کاش دانشگاه‌ها مهدکودک داشته باشند که فرزندانمان در کنار خودمان باشند و خیالمان از بابت آن‌ها راحت باشد؛ این انتظاری است که مادران شاغل در تمام شغل‌ها از مسؤولان دارند.
یکی از استادمادران دیگر هم گفت: ما از مسؤولان نمی‌خواهیم که از نظر آموزشی امتیازی برای ما در نظر بگیرند، ما می‌خواهیم در شرایط برابر با دیگر اساتید باشیم اما در دانشگاه فضایی مهیا باشد که با خیال راحت فرزندانمان را بسپریم و به کارمان برسیم.
البته چندی پیش هم در دیدار وزیر علوم با نخبگان کشور یکی از دانشجویان مقطع دکتری که اتفاقا مادر سه فرزند بود، از وزیر خواست تا در دانشگاه‌ها مهدکودک راه‌اندازی شود و وزیر علوم قول بررسی این موضوع را داد.
پایان پیام/