«یاسین» چگونه جلوی زره‌پوش‌های اسرائیل را متوقف کرد
جنگ زمینی و از بین بردن حماس در غزه ادعایی بود که ارتش رژیم صهیونیستی با اتکا به تانک‌ها و ادوات زرهی خود مطرح کرد اما با ورودشان به غزه با رزمندگانی مواجه شدند که از دل زمین بیرون آمده و با راکت‌های «یاسین» راه را بر آنان بسته‌اند.
فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- تسنیم نوشت: طی روزهای اخیر تصاویر بسیار جالبی از درگیری رزمندگان حماس با یگان‌های زرهی ارتش اسرائیل در شمال نوار غزه منتشر شده است که نشان می‌دهد نیروهای حماس با استفاده از تاکتیک‌ها و تجهیزات مناسب، ضربات قابل‌توجهی به تانک‌ها و نفربرهای رژیم صهیونیستی وارد کرده‌اند.
اما آنچه بیش از همه در این درگیری‌ها جلب توجه می‌کند، استفاده رزمندگان گردان‌های قسام از راکت ضدزره «یاسین» است، سلاحی که با سرعت توسط رزمنده فلسطینی از تونل‌ها خارج می‌شود و از فاصله چندمتری و چندین جهت به‌سمت تانک‌ها و خودروهای زرهی اسرائیل شلیک می‌شود.
در روزهای اول عملیات طوفان الاقصی، حماس فیلمی از کارگاه تولید نوعی راکت ضدزره دومرحله‌ای به‌نام یاسین منتشر کرد که در واقع همان راکت PG7VR، راکت‌انداز ضدزره RPG-7 است.
برای آشنایی با این نوع سلاح ضدزره ابتدا باید بدانیم که از همان زمان که در جریان جنگ جهانی اول برای نخستین مرتبه، جنگ‌افزاری به‌نام تانک، پا به عرصه میدان‌های نبرد گذاشت، تسلیحات ضدزره هم برای مقابله با تانک‌ها و خودروهای زرهی متولد شدند.
از آن زمان تاکنون تسلیحات ضدزره پیشرفت‌های قابل‌توجهی کرده‌اند اما همچنان اساس کار این تسلیحات بر استفاده از خرج گود استوار است.
در مهماتی که از خرج گود استفاده می‌کنند یک لاینر به‌شکل قیف عمدتاً از نوع فلز مس یا تنگستن (بسته به نام مهمات متفاوت است) وجود دارد که مواد منفجره پشت سر آن قرار گرفته است. در نتیجه انفجار مواد منفجره، گرما و فشار حاصل از انفجار در یک نقطه متمرکز می‌شود و اصطلاحاً جت خرج گود را تشکیل می‌دهد. این جت با سرعت و دمای بالا زره تانک را می‌شکافد و به داخل تانک نفوذ می‌کند که در نتیجه آن و بر اثر انفجار مهمات و سوخت داخل تانک، هدف مورد نظر منهدم می‌شود.
اما با پدید آمدن زره‌های واکنشی، یک لایه دیگر به زره ادوات زرهی افزوده شد که می‌توانست از آنها در مقابل پرتابه‌های ضدزره با یک خرج گود حفاظت کند، در حقیقت این زره جدید با ایجاد یک انفجار جانبی موجب از بین رفتن اثر خرج گود می‌شد که در نتیجه تانک را از انهدام نجات می‌داد. همزمان با پیشرفت سطح حفاظت زره تانک‌ها و اختراع نسل‌های جدید از زره‌های واکنشی نیاز بود نسل جدیدی از مهمات ضدزره هم متولد شوند.
بر این اساس راکت‌های ضدزره دومرحله‌ای یا به‌اصطلاح تاندم شارژ تولید شدند. در این راکت‌ها به‌جای استفاده از یک خرج گود از دو خرج گود به‌صورت پشت‌سرهم استفاده شده است که خرج گود اول وظیفه از بین بردن زره واکنشی و خرج گود دوم وظیفه انهدام تانک را به‌عهده دارد.
بین مهمات تولیدشده دومرحله‌ای یا تاندم شارژ یکی از ساده‌ترین و در عین حال در دسترس‌ترین آنها، راکت‌های PG7VR است که حماس نمونه‌ای از آن را با نام یاسین تولید کرده است.
این راکت در حقیقت نتیجه تلفیق خرج پرواز راکت PG-7 سلاح آرپی‌جی7 با سر جنگی راکت‌های سلاح PG-29 است و سلاح مناسبی برای مقابله با تانک‌ها و ادوات زرهی است.
تمامی راکت‌های مورد استفاده در سلاح RPG-7 از سه بخش اصلی تشکیل شده‌اند؛ خرج پرواز که به انتهای راکت پیچ می‌شود و نیروی پیشران اولیه لازم برای حرکت راکت را تأمین می‌کند. این بخش شامل چهار پره تعادل است که بلافاصله بعد از شلیک راکت باز می‌شود و موجب چرخش راکت حول محور خودش می‌شود، این امر ضمن حفظ تعادل راکت در طول مسیر موجب افزایش اثرگذاری و دقت اصابت آن نیز می‌شود.
بخش دوم خرج پرواز است، این بخش نیروی لازم را برای پرواز راکت تأمین می‌کند. موتور خرج پرواز اما 11 متر پس از شلیک روشن می‌شود و با خروج گازهای حاصل از فعالیت موتور خرج پرواز از شش سوراخ که در نقطه اتصال خرج پرواز به سر جنگی راکت قرار دارند، موجب افزایش سرعت تا حدود 330 متر بر ثانیه می‌شود، به همین دلیل راکت‌های RPG-7 بیشترین اثرگذاری خود را تا فاصله 330متری دارند و پس از آن رفته رفته با افت سرعت، اثرگذاری آنها نیز کم می‌شود.
سر جنگی بخش سوم راکت‌های RPG-7 است، این بخش بسته به نوع راکت از ساختاری متفاوت بهره می‌برد اما در اینجا به بررسی انواع ضدزره این راکت‌ها می‌پردازیم.
در راکت‌های ضدزره RPG-7 همان‌طور که قبلاً هم اشاره شد از مکانیزم خرج گود استفاده شده است. در پرتابه‌های متعارف تک‌مرحله‌ای از یک خرج گود و در پرتابه‌های دومرحله‌ای از دو خرج گود پشت‌سرهم استفاده شده است. بخش جلویی سر جنگی راکت‌های PG7VR یا نمونه فلسطینی آن یاسین، در حقیقت مرحله اول این راکت‌ها هستند که موجب انهدام اولین لایه زره تانک یا همان زره واکنشی می‌شوند، پس از آن یک قسمت رابط وجود دارد که موجب ایجاد فاصله‌ای بین انفجار مرحله اول و فعال شدن چاشنی مرحله دوم می‌شود.
مرحله دوم که از حجم بزرگتری برخوردار است و در نتیجه مقدار بیشتری ماده منفجره در خود جای داده است، نیز با برخورد به بدنه تانک موجب شکافته شدن زره اصلی و در نتیجه انهدام تانک می‌شود.
نیروهای گردان‌های عزالدین قسام با شناخت دقیق از نقاط قوت و ضعف ادوات زرهی رژیم صهیونیستی به‌خصوص تانک‌های مرکاوا4 و دریافتن این موضوع که نیروهای اسرائیلی در رزم زمینی برای کاهش تلفات انسانی اتکای زیادی به ادوات زرهی خود دارند، همچنین محدودیت‌های تانک‌ها در جنگ‌های شهری، بهترین سلاح را برای مقابله با آنها انتخاب کرده‌اند.
علاوه بر این رزمندگان حماس با شناخت کافی از قابلیت‌های سامانه حفاطتی تانک‌های اسرائیلی معروف به تروفی، تکنیک‌های مناسبی مانند شلیک به تانک از چند جهت، چسباندن مواد منفجره به تانک برای از کار انداختن سامانه تروفی و سپس شلیک به آن و همچنین هدف قرار دادن تانک‌ها در فواصل نزدیک برای جلوگیری از واکنش مناسب این سامانه را اتخاذ کرده‌اند.
ترکیب RPG-7 و راکت‌های یاسین سلاحی کارآمد برای وارد کردن تلفات بالا به صهیونیست‌ها است. هرچند آتش عقبه 15 تا 30 متری RPG-7 استفاده از آن را در محیط‌های بسته شهری با محدودیت‌هایی مواجه می‌کند، اما قابلیت حمل توسط نفر، سادگی در به‌کارگیری و تحرک و جابه‌جایی بالای آن کنار کم‌هزینه‌بودنش، گزینه‌ای مناسب برای نیروهای حماس است. تصاویر منتشرشده از درگیری رزمندگان حماس و تانک‌های اسرائیلی و همچنین تلفات واردشده به آنها در چند روز اخیر گویای این امر است.
استفاده گسترده نیروهای حماس از راکت‌های ضدزره و تبحر بالای آنان در به‌کارگیری مؤثر آنها، نشان‌دهنده آموزش و برنامه‌ریزی مناسب برای مقابله با یگان‌های زرهی ارتش اسرائیل است.
حماس با درک این موضوع که در نبرد زمینی اتکای اصلی نیروهای مدافع به سامانه‌های ضدزره است و در صورت استفاده مناسب از آنها می‌توان خسارات فراوانی را به‌خصوص در نبردهای شهری به دشمن وارد کرد، راهبرد استفاده گسترده از این نوع جنگ‌افزار را اتخاذ کرده است، حال باید دید در ادامه این نبرد ارتش رژیم صهیونیستی قادر خواهد بود با توان ضدزره نیروهای حماس مقابله کند یا همچنان باید شاهد تلفات گسترده زرهی از فاصله صفر باشد.
پایان پیام/ت