ماه: اردیبهشت 1402

شهید سبزوار امروز بار دیگر آزمون بزرگ صف‌آرایی «حیات طیبه» در برابر «حیات غریزی» در حرم ایران برگزار است. این بار روضه نمی‌خوانم، در وسط میدان داستان را روایت می‌کنم. به قطره قطره خون خدا سوگند، تن به تکرار غروب حادثه نخواهیم داد. ذلت «حیات غریزی» حیوانی را به بند عزت «حیات طیبه» انسانی خواهیم کشید و برای ادامه مسیر، این وحشی دریده رمیده را رام خواهیم کرد و لگام خواهیم زد.
فارس‌پلاس؛ سعید توتونکار در یادداشتی نوشت: من روضه‌های کربلا را غالبا از بالا گوش می‌کنم. آنقدر ارتفاع می‌گیرم تا آن بیابان بلا تنها در یک قاب خلاصه می‌شود. آنگاه می‌بارم. وقتی «حیات طیبه» با تمام سرمایه‌های گرانقدر خویش، زیر تیغ «حیات غریزی» دست و پا می‌زند تا خطر لذت آلوده با ذلت را به گوش سنگین قلب سخت و مغز فسیل شده آن برساند.
خطر به نقطه بی‌بازگشت پرتگاه دوزخ رسیده؛ اما زمان قطره قطره می‌چکد و حیات غریزی حلقه محاصره را تنگ‌تر و تنگ‌تر می‌کند تا نقطه صفر غروب عاشورا. کربلا یک نقطه دوگانه است. یک چشم خون است و یک چشم اشک. در نقطه‌ای که قتل از رگ گردن به شهادت نزدیک‌تر است. مرگ در آغوش که نه؛ بر سینه حیات نشسته ..

«حمیدرضا الداغی» سازنده واقعی‌ترین قاب زندگی شهیدانه تعبیر «زندگی شهیدانه» یک مفهوم‌سازی نو‌ مبتنی بر برداشت صحیح از معنای شهادت است. «اصابت ضربات چاقو به تن بی‌دفاع شهید الداغی» و «شهادت ایشان»، نیز عینی‌ترین مصداق شهید شدن به مثابه اجر، پاداش و نتیجه زندگی شهیدانه است. من از این نشانه، از این تصویر، از این داستان و از این حرکت آموختم، «شرط شهید شدن، شهید بودن است».
فارس‌پلاس؛ جعفر علیان‌نژادی در یادداشتی نوشت:گاهی نشانه‌ها بر هر شک و تردیدی، پیشی می‌گیرند. گاهی تصاویر از واقعیت، گویاتر می‌شوند. گاهی داستان‌ها از راویان و قصه‌گویانش، خوش‌بیان‌تر می‌شوند. گاهی یک حرکت از هزار حرف‌ گفته شده و هزار خط نوشته شده، معنادارتر می‌شود. من امشب می‌خواهم روایتی از یک‌ نشانه، تصویر، داستان و حرکت ارائه دهم که به چنگ کلمات و معانی در نمی‌آید.‌ بنابراین تصمیم گرفتم پای درس این نشانه، این تصویر، این‌ داستان و این حرکت بنشینم و برایتان بگویم چه‌ چیزی یاد گرفته‌ام. بگذارید داستان را از چند روز قبل دنبال کنیم.‌
همین چند روز پیش بود که ولی‌فقیه خطاب به جوانان «زندگی شهیدانه» را مهم‌تر از آرزوی شهادت ..