چگونه کوله‌پشتی زندگی‌مان را با سیره امام رضا (ع) بچینیم؟
آن هنگام وقتی چشممان به ضریح مطهر امام رضا (ع) می‌افتد، با امام عهد می‌بندیم که آمر به نیکی‌ها مطابق با سیره رضوی باشیم، همان سیره‌ای که بهترین توشه برای کوله‌پشتی زندگی‌مان بر مدار خوشبختی و سعادتمندی است.
گروه زندگی ـ آزاده لرستانی: سالروز شهادت امام علی بن موسی الرضا (ع) بیش از میلیون‌ها دلداده راهی سرزمین مشهد مقدس شدند تا عرض ارادتی به ساحت نورانی این امام همام داشته باشند. در واقع این روزها شهر امام رضا (ع) نقطه ثقل توجهات عالم است و هر کس از دور یا نزدیک دلش را به پنجره فولاد حرم گره زده است. البته ما ایرانی‌ها جور دیگری به هشتمین ستاره امامت و ولایت علاقه داریم، زیرا ایشان را منشاء خیر و برکت برای این سرزمین می‌دانیم. برای همین بارها و بارها به پابوسش می‌رویم و با زیارتش دلمان را جلا می‌دهیم تا خیر دنیا و آخرت برایمان سرریز شود.
ما ایرانی‌ها یک جور خاص امام رضا (ع) را دوست داریم
حال چه زیبا خواهد بود این زیارت ما همراه با معرفت باشد، معرفتی از جنس سبک زندگی رضوی. آن هنگام وقتی چشممان به ضریح مطهرش می‌افتد، با امام عهد می‌بندیم که آمر به نیکی‌ها مطابق با سیره رضوی باشیم، همان سیره‌ای که منبعث از سیره نبوی، علوی و فاطمی است. با نگاهی گذرا بر سبک زندگی امام رضا (ع) می‌توانیم بهترین توشه را برای کوله‌پشتی زندگی‌مان برداریم که تضمین‌کننده زندگی سراسر خوشبختی و سعادتمندی است. از حجت‌الاسلام هادی عجمی؛ کارشناس دینی خواستیم برایمان مقداری از سبک زندگی امام رضا (ع) بگوید تا بهتر بتوانیم زندگی‌مان را بر مدار توصیه‌های امام رضا (ع) بچرخانیم با ما همراه باشید:
زندگی ساده امام و نوع مواجهه‌اش با مردم
او با اشاره به رفتارهای امام رضا (ع) در میان مردم می‌افزاید: ابراهیم بن عباس گفت: هرگز ندیدم حضرت رضا (ع) با سخن خود کسى را برنجاند و هرگز ندیدم سخن کسى را قطع کند تا او صحبت خود را تمام میکرد. هرگز محتاجى را رد نکرد، به قدرى که قدرت داشت. هرگز پاهاى خود را مقابل کسى که نشسته بود دراز نمی‌کرد و نه تکیه میکرد…. هرگز در موقع خنده قهقهه نمی‌زد، خنده آن جناب تبسم بود. در خلوت سفرهاش را می‌گستردند، غلامان خود را بر سفره خویش می‌نشاند.
حرم امام رضا (ع) مأمنی برای دل‌های زنگار زده ما است
زیبایی‌های زندگی مؤمنانه با تأسی از امام رضا (ع)
خب! در سبک زندگی مؤمنانه، چه بسیار افرادی که به تأسی از ائمه معصومین به خصوص امام رضا (ع) حواسشان به دین و ایمانشان هست؛ یعنی خیرشان به بقیه می‌رسد، با اینکه به ترقی معنویتشان فکر میکنند، مواظب مردم هم هستند؛ آن هم از نوع مواظبت‌های فردی با الگوگیری از امام رضا (ع). در روایت آمده است: امام رضا (ع) شب‌ها کم می‌خوابید و بسیار بیدار بود، بیشتر شب‌ها از ابتداى شب تا صبح شب زندهدار بود، خیلى روزه می‌گرفت، روزه سه روز در ماه از او فوت نمی‌شد، می‌فرمود: «این سه روز، روزه تمام عمر است»، ایشان بسیار به مردم کمک میکرد و در شب‌های تاریک پنهانی صدقه می‌داد.
برای انجام هر کاری قرارداد ببندید
یکی از عادت‌های ما این است، برای کارها حتی اگر دم دستی باشد، هیچ قراردادی نمی‌بندیم، زمان پایان کار از نحوه انجام کار رضایت نداریم و آن کارگر هم از میزان حقوقی که باید دریافت کند، راضی نیست. حال اگر ما از همان اول به توصیه امام رضا (ع) توجه می‌کردیم، این مشکلات برای ما پیش نمی‌آمد! ماجرا از این قرار است که سلیمان بن جعفر جعفرى گفت: خدمت حضرت رضا (ع) براى کار رفته بودم، تصمیم بازگشت به منزل خود گرفتم، امام به من فرمود: بیا امشب را پیش ما باش. در خدمت ایشان به راه افتادم، وارد منزل خود شد، چشمش به غلامان افتاد که براى چهارپایان آخور درست میکنند، در بین آن‌ها غلام سیاهى را دید که از غلامان آن جناب نبود. فرمود: این مرد کیست که به شما کمک می‌کند؟ عرض کردند: کمک می‌کند به او مبلغى خواهیم داد، فرمود: مزدش را معین کردهاید؟
خوش به حال خادمان حرم امام رضا (ع)
عرض کردند: نه! او هر چه ما بدهیم راضى خواهد شد! امام (ع) بسیار خشمگین شد. عرض کردم: آقا ناراحت نشوید، فرمود: من چند مرتبه آن‌ها را از این کار نهى کردهام که کسى را به کارى که وا می‌‌دارند اجرتش را مشخص کنند. هر کسى که براى تو کارى انجام دهد، بدون اینکه با او مشخص کنى، اگر سه برابر هم به او بدهى، خیال خواهد کرد که اجرتش را کم دادهاى، اما اگر با او رقم را مشخص کنی، وقتى اجرتش را دادى، از تو خوشحال خواهد شد که به گفته خود وفا کردى، اگر یک ذره هم زیادى بدهى، سپاس آن را خواهد داشت و متوجه است که اضافه به او دادهاى.
وعده بهشتی که امام رضا (ع) به یک میت داد
شنیده‌ایم وقتی فرشته مرگ بر ما ظاهر می‌شود تا جانمان را بگیرد و راهی دیار باقی شویم، چنان ترسی در شب اول قبر بر ما مستولی می‌شود که قابل توصیف نیست، از یک طرف تنها تنها شده‌ایم و از سویی دیگر تاریکی محض مزید بر علت شده و نمی‌دانیم در کجا ایستاده‌ایم، شرایط سختی است آن هنگام که نکیر و منکر آمده‌اند. به عقب باز گردیم، در دوران حیاتمان این روایت را خوانده‌ایم: «قَالَ الرِّضَا (ع) مَنْ زَارَنِی عَلَى بُعْدِ دَارِی أَتَیْتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِی ثَلَاثِ مَوَاطِنَ، حَتَّى أُخَلِّصَهُ مِنْ أَهْوَالِهَا إِذَا تَطَایَرَتِ الْکُتُبُ یَمِیناً وَ شِمَالًا وَ عِنْدَ الصِّرَاطِ وَ عِنْدَ الْمِیزَانِ» در این لحظه چشممان به ساحت مقدس امام رضا (ع) روشن می‌شود، آن هم به خاطر اینکه روزگاری زائر حرمش بوده‌ایم.
چه سعادتی که آخرین زیارت دنیایی حرم امام رضا (ع) نصیبتان شود
حجت‌الاسلام عجمی با بیان اینکه ائمه معصومین (ع) از اعمال ما خبر دارند، به ذکر داستانی درباره وعده بهشت به یک میت از سوی امام رضا (ع) اشاره می‌کند و می‌گوید: موسى بن سیار گفت: من در خدمت حضرت رضا (ع) بودم، وارد کوچههاى طوس شدیم. سر و صدایى شنیدم. از پى آن صدا رفتم، دیدم جنازهاى است. همین که چشمم به جنازه افتاد، دیدم حضرت رضا (ع) پاى از رکاب خارج کرده، پیاده شد و به طرف جنازه آمد. جنازه را بلند کرد. چنان به آن جنازه چسبیده بود، مثل برهاى که به مادرش بچسبد، بعد فرمود: موسى بن سیار هر کس تشییع از جنازه یکى از دوستان ما کند، چنان گناهانش می‌ریزد، مانند اینکه تازه از مادر متولد شده و گناهى برایش نمی‌ماند.
او ادامه می‌دهد: امام رضا (ع) همان طور رفت تا آن جنازه را کنار قبر گذاشتند امام (ع) جلو رفت و مردم را از اطراف جنازه دور کرد تا میت را مشاهده کرد، دست روى سینهاش گذاشت، سپس فرمود: فلانى پسر فلان کس تو را به بهشت بشارت می‌دهم دیگر پس از این ساعت ترسى بر تو نیست.
موسی بن سیار گفت: فدایت شوم این مرد را می‌‌شناسى؟! به خدا قسم به این سرزمین تا امروز پا نگذاشتهاى! فرمود: موسى! مگر نمی‌دانى اعمال شیعیان هر صبح و شام بر ما ائمه عرضه می‌شود، هر کوتاهى که داشته باشند از خدا درخواست میکنیم، از آن چشم پوشى کند و هر کار نیک که داشته باشند، از پروردگار تقاضا میکنیم، پاداش آن‌ها را بدهد.
نمایی از آیین خطبه‌خوانی شهادت امام رضا (ع) در حرم رضوی
و چه زیبا شاعر گفته است:
کرده دلم هوایت یا ثامن الائمه
هر دم زنم صدایت یا ثامن الائمه
دست مرا تو هرگز خالی نمی‌گذاری
قربان این عطایت یا ثامن الائمه
بهر توسل امشب دل‌ها روانه گشته
از صحن با صفایت یا ثامن الائمه
یک شعبه از بهشت است صحن و سرایت آقا
دل می‌برد سرایت یا ثامن الائمه
در روز محشر آقا این افتخار من بس
من نوکرم برایت یا ثامن الائمه…..
پایان پیام/