امکان پیگرد جنایت‌های جنگی رژیم صهیونیستی
سیاست گرسنگی دادن به فلسطینیان، محروم کردن آنها از دسترسی به غذا و دارو و خودداری از انتقال سوخت به بیمارستان‌ها جنایت جنگی و نسل‌کشی تمام‌عیار است و به وضوح ناقض ماده 55 کنوانسیون ژنو مصوب سال 1949 میلادی به شمار می‌رود.
فارس‌پلاس ـ «لیلی نقولا» تحلیلگر لبنانی در یادداشتی نوشت: جهان در حال تماشای نسل‌کشی در غزه به وسیله رژیم صهیونیستی است و ارتش این رژیم مرتکب اقداماتی می‌شود که نقض جدی قوانین بین‌المللی، بشردوستانه و قوانین حقوق بشر است. طبعاً باید اسناد قانع‌کننده‌ای برای مجاب کردن مقام های رژیم صهیونیستی به پاسخگویی جمع آوری شود؛ نه تنها مقام های صهیونیستی بلکه همه کسانی که دستور به این گونه اعمال وحشیانه دادند و در تحریک آن نقش داشته اند.
برخی عوامل و اسناد عبارتند از:
محاصره غزه
محاصره شدید و جلوگیری از انتقال آب، غذا و سوخت جنایت جنگی اثبات شده است، زیرا قوانین بین المللی هرگونه مجازات جمعی را طبق مواد 33، 146 و 147 کنوانسیون چهارم ژنو در حمایت از غیرنظامیان ممنوع می داند.
سیاست گرسنگی دادن به فلسطینیان، محروم کردن آن ها از دسترسی به غذا و دارو و خودداری از انتقال سوخت به بیمارستان ها جنایت جنگی و نسل کشی تمام عیار است و به وضوح ناقض ماده 55 کنوانسیون ژنو مصوب سال 1949 میلادی به شمار می رود. طبق این ماده، وظیفه رژیم اشغالگر است حداکثر اقدامات لازم را برای انتقال مواد غذایی و تجهیزات پزشکی به مردم فراهم کند.
علاوه بر این، وظیفه رژیم اشغالگر است در صورت وجود نداشتن منابع در سرزمین‌های اشغال شده، زمینه انتقال مواد غذایی، تجهیزات پزشکی و سایر لوازم مورد نیاز غیرنظامیان را فراهم کند. رژیم اشغالگر نمی‌تواند مواد غذایی، تدارکات یا تجهیزات پزشکی موجود در سرزمین‌های اشغال شده را مصادره کند و باید نیازهای غیرنظامیان را درنظر بگیرد.
حملات به غیرنظامیان
اقدامات رژیم صهیونیستی در نوار غزه به منزله جنایت جنگی و مطابق با فهرست جنایت های جنگی مندرج در اساسنامه رم مصوب سال 1998 میلادی و نیز ناقض جدی کنوانسیون ژنو مصوب 1949 میلادی ازجمله در زمینه تخریب گسترده اموال، تصرف عدوانی و اقدامات غیرمجاز نظامی با هدایت عمدی است.
مصادیق جنایت های جنگی اساسنامه رم و کنوانسیون ژنو عبارتند از؛ حملات علیه غیرنظامیان یا تأسیسات غیرنظامی که جزو اهداف نظامی نیستند، حمله یا بمباران شهرها، روستاها، محل های سکونت یا ساختمان هایی که اهداف نظامی نیستند، سیاست گرسنگی دادن عمدی غیرنظامیان به عنوان روش جنگی با محروم کردن آن ها از دسترسی به مواد ضروری برای ادامه حیات.
نقض جدی کنوانسیون چهارم ژنو
طبق ماده 147 کنوانسیون چهارم ژنو، نقض شدید کنوانسیون شامل اعمال خاصی است که در صورت ارتکاب علیه اشخاص یا اموال مورد حمایت کنوانسیون انجام می شود، مانند: قتل عمد، وارد کردن عمدی آسیب شدید یا صدمه جسمانی یا نقص سلامتی، تخریب و غصب اموال به نحوی که اقدام جنگی در مقیاس وسیع موجه نباشد و غیرقانونی و خودسرانه انجام شده باشد.
داشتن حیات و سلامت جسمانی حق اساسی ای به شمار می رود که به وسیله ماده سه کنوانسیون ژنو مصوب 12 اوت 1949 میلادی تضمین شده است. حقوق بین الملل بشردوستانه مبتنی بر تمایز میان غیرنظامیان و نظامیان و این اصل در ماده 48 تصریح شده است.
در پروتکل‌های الحاقی ماده سه موارد زیر بیان شده است:
عملیات فقط ممکن است علیه اهداف نظامی انجام شود. جمعیت ها و افراد غیرنظامی باید از حمایت کلی برخوردار باشند؛ بنابراین جمعیت و افراد غیرنظامی نباید مورد حمله، اعمال یا تهدید به خشونت قرار گیرند.
حملات شدید خودسرانه ممنوع است. بمباران منطقه ای به شیوه ممنوعه جزو حملات شدید خودسرانه به شمار می رود. هر حمله ای (بمباران هوایی یا سایر حملات) که چندین هدف نظامی جداگانه و کاملاً متمایز را در داخل شهر، شهرک، روستا یا مکان های دیگر با تمرکز بر غیرنظامیان هدف قرار دهد، به عنوان هدف نظامی شناخته می شود و حمله تصادفی و بدون اطلاع قبلی به آنجا ممنوع است.
حملات بازدارنده علیه غیرنظامیان ممنوع است. حملاتی نیز که اصل تناسب را نقض می‌کنند، حملاتی که انتظار می‌رود به جان باختن غیرنظامیان یا مجروح شدن آنها یا آسیب دیدن وسایل غیرنظامیان منجر شود، ممنوع است.
امضای رژیم صهیونیستی پای توافق
رژیم صهیونیستی کنوانسیون چهارم ژنو را ژوئیه 1951 میلادی امضا کرد، بنابراین توافقنامه مذکور و مفاد آن درباره سرزمین‌های اشغال شده از سوی رژیم صهیونیستی پس از جنگ 6 روزه در سال 1967 میلادی لازم الاجراست. همچنین دیوان عالی دادگستری رژیم صهیونیستی از تصمیم خود برای به رسمیت شناختن این توافق در 30 می 2004 میلادی خبر داد و از آن پس کنوانسیون چهارم ژنو به طور رسمی در سرزمین های اشغالی فلسطین اعمال می شود.
رژیم صهیونیستی برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت خود مدعی است، از زمانی که در سپتامبر 2005 میلادی از نوار غزه خارج شد، دیگر نیروی اشغالگر نیست، اما این توجیه هیچ دلیل قانونی یا عینی ندارد. رژیم صهیونیستی با کنترل گذرگاه‌ها، مرزها، حریم هوایی و آب‌های سرزمینی نوار غزه، کنترل مؤثر خود را بر این منطقه تحمیل می‌کند. نیروهای رژیم صهیونیستی نیز هر از چند گاهی عملیات نظامی گسترده ای در قلمرو غزه انجام می دهند.
بر این اساس، رژیم اشغالگر صهیونیستی همچنان مکلف به رعایت وظایفی است که قوانین بشردوستانه بین‌المللی به عنوان یک رژیم اشغالگر بر آن ها تحمیل می‌کند و باید مسئولیت جنایت های جنگی مستمر علیه فلسطینیان را بپذیرند.
رژیم صهیونیستی می‌تواند از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند؟
دیوان کیفری بین‌المللی تأیید می کند، صلاحیت قضایی آن پس از عضویت فلسطین در ساختار قضایی دیوان، شامل تمام سرزمین‌های فلسطینی می‌شود. بنابراین دیوان کیفری موظف است با علم به اینکه ساختار قضایی مصونیت های رسمی را برنمی تابد، اجازه ندهد مقام های رژیم صهیونیستی از مجازات فرار کنند.
ماده هشت اساسنامه رم در زمینه وظیفه دادگاه کیفری بین المللی تأکید می کند، نقض جدی حقوق بین الملل بشردوستانه ازجمله حملات عمدی، بی رویه و نامتناسب که به غیرنظامیان آسیب برساند، زمانی که با قصد جنایتکارانه انجام شده باشد، جنایت جنگی به شمار می رود و به راحتی می توان آن را ثابت کرد.
با توجه به اظهارات مقام های رژیم صهیونیستی که علنی این موضوع را اعلام کرده اند و خواستار نابودی فلسطینیان در غزه هستند، می توان جنایت جنگی صهیونیست ها را اثبات کرد.
پایان پیام/ت