هم‌دوره شهید مجید شهریاری: پیشنهاد ریاست دانشگاه را هیچ وقت قبول نکرد
یکی از دوستان نزدیک شهید مجید شهریاری می‌گوید: اوایل دولت نهم به مجید گفتم: «بیا ریاست دانشگاه زنجان را به عهده بگیر» گفت: «نمی‌آیم. اگر من آن‌جا نیایم، یکی را پیدا می‌کنند، اما در دانشکده فیزیک هسته‌ای کار را شروع کرده‌ام و می‌خواهم این مسیر را ادامه دهم.»
خبرگزاری فارس ـ گروه حماسه و مقاومت: «فقط همین یک نفر بود. ما نفر دیگری نداشتیم. این توانی بود که فقط او داشت و کار ما به‌شدت وابسته به توان مجید بود… خدا می‌داند اگر شهریاری می‌گفت من این کار را می‌کنم و ۱۰ میلیارد تومان می‌گیرم، می‌گفتیم باشد یا ۵۰ میلیارد می‌گیرم، می‌گفتیم قبول. حالا جالب است برایتان بگویم که شهریاری این محاسبات را انجام داد و یک ریال هم نگرفت.» این چند جمله مربوط به دکتر «علی‌اکبر صالحی» رئیس سابق سازمان انرژی اتمی ایران است که درباره محاسبات غنی‌سازی ۲۰ درصدی اورانیوم در کشور و نقش مهم شهید شهریاری در انجام این محاسبات گفته بود.
این دانشمند یک نابغه بی‌ادعا بود که نبوغ علمی او در میان همکاران و نزدیکانش مشهور بود. «جلال بازرگان» رئیس دانشگاه زنجان در دوران دانشجویی با شهید شهریاری در یک خوابگاه بودند. با توجه به اینکه او و شهید شهریاری اهل زنجان بودند، دوستی‌شان تا زمان شهادت آقامجید ادامه داشت و خیلی وقت‌ها که آقامجید از تهران به زنجان می‌رفت، با جلال بازرگان دیدار می‌کرد.
شهید مجید شهریاری؛ نابغه بی‌ادعای علوم هسته‌ای
صحبت‌های «جلال بازرگان» درباره شهید شهریاری و روحیات این دانشمند هسته‌ای را در ادامه می‌خوانیم.
آقامجید نوارهای سخنرانی آیت‌الله جوادی آملی را مکتوب می‌کرد
من و شهید شهریاری در دوران دانشجویی دانشگاه صنعتی امیرکبیر در یک خوابگاه بودیم. شهید شهریاری مقطع لیسانس را در رشته الکتروتکنیک درس می‌خواند. او چند ویژگی برجسته داشت که می‌توان به هوش وافرش اشاره کرد؛ ضمن اینکه نظم و پشتکار و همت بلندی داشت و فردی بسیار مؤدب و متواضع بود.
به لحاظ اعتقادی بسیار مؤمن بود. او ضمن شناخت مبانی دین و مضامین شریف قرآن، با تفسیر المیزان مأنوس بود. آقامجید به تفسیرهای آیت‌الله جوادی آملی علاقه داشت و حتی یک دوره‌ای نوارهای کاست ایشان را گوش می‌داد و مکتوب می‌کرد. این کار را به صورت منظم انجام می‌داد تا اینکه بعدها متوجه شد در حوزه علمیه این کار را انجام می‌دهند، دیگر پیاده کردن سخنرانی را ادامه نداد؛ اما مطالعاتش در این زمینه ادامه داشت.
با پای برهنه در کربلا
در بحث توسل به اهل بیت، مؤمن به عنایات امیرالمؤمنین(ع) و حضرات معصومین(ع) بود. اهل توسل و هیأت و گریه بود. به صدیقه طاهره(س) علاقه خاصی داشت. او در ۲۰ سالگی مفهوم انتظار و توسل به امام عصر(عج) را به اندازه یک عالم ۸۰ ساله درک کرده بود و به این مفهوم معرفت داشت. یکی از دوستان می‌گفت: با شهید شهریاری به کربلا رفته بودیم، او از هتل تا حرم را پابرهنه می‌رفت.
در بحث علمی، شهید شهریاری بعد از اینکه مقطع کارشناسی را گذراند، در مقطع کارشناسی ارشد وارد رشته فیزیک هسته‌ای شد. در آن مقطع ما با آقامجید شوخی می‌کردیم که «تو مهندسی رو رها کردی و رفتی فیزیک بخوانی که چی بشه؟» او تبسمی می‌کرد و پاسخی نمی‌داد.
ریاست دانشگاه را قبول نکرد
همچنان که آقامجید درس می‌خواند با او در ارتباط بودیم. وقتی که او در دانشکده فیزیک هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی کار می‌کرد، در اوایل دولت نهم با آقامجید تماس گرفتم و گفتم: «بیا ریاست دانشگاه زنجان را به عهده بگیر!» او گفت: «نمی‌آیم!» گفتم: «چرا؟» گفت: «اگر من دانشگاه زنجان نیایم، یکی را پیدا می‌کنند، اما در دانشکده فیزیک هسته‌ای کار را شروع کرده‌ام و می‌خواهم این مسیر را ادامه بدهم تا کار به نتیجه برسد.» همین رفتار او نشان می‌داد که شهید شهریاری اهل برنامه بود و راهبردی عمل می‌کرد.
اگر انقلاب نمی‌شد معلوم نبود من الآن کجا بودم!
آقامجید خودش را مدیون امام خمینی(ره) و این انقلاب و نظام جمهوری اسلامی می‌دانست. من چند بار از او شنیده بودم که می‌گفت: «اگر امام خمینی(ره) نهضت را شکل نمی‌دادند و انقلاب اسلامی به پیروزی نمی‌رسید، معلوم نبود در چنین زمانی اوضاع مَنِ مجید چه می‌شد؟ من الان کجا بودم و چه می‌کردم؟»
نماز جماعت خانوادگی
در مشکلات محکم بود
بارها پیش آمده بود که می‌دیدم آقامجید در مشکلات و سختی‌ها است اما در همان مشکلات ایمان و توکل و صبر داشت. او در مقطع دکترا درس می‌خواند. مسأله‌ای پیش آمده بود و من به منزلشان رفتم به او گفتم: «آقامجید! خدا می‌داند چه کسی را امتحان کند. خدا پیامبران را هم امتحان کرد.» بعد این آیه را خواندم که «حَتَّى إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا جاءَهُمْ نَصْرُنا». بعد دیدم آقامجید به تفسیر مرحوم علامه طباطبایی در المیزان پیرامون آیه «انا لله و انا الیه راجعون» اشاره کرد و خیلی زیبا و محکم به این مشکلات ارتباط داد. آن زمان دیدم که او در تمام مشکلات، اعتقادات محکمی دارد.
دانشمندی که یک بار هم برای تحصیل علم از کشور خارج نشد
شهید شهریاری علاوه بر اینکه علم داشت، غرور مقدسی هم داشت که حتی یک بار هم برای تحصیل علم از کشور خارج نشد. به یقین او از هم‌دوره‌ای‌های خودش بالاتر بود. او نشان داد که داشتن علم و ایمان و عمل با توکل به خدا و خوش‌بینی به ذات اقدس حق می‌تواند انسان را به جایگاهی برساند که کارهایی را که دیگران نمی‌توانند انجام بدهند را انجام دهد.
بارها پیش آمده بود که شهید شهریاری با مشکل و گره علمی مواجه می‌شد. او علمش را داشت، اما از غیرخدا و غیر اولیا خدا منقطع بود و در مواجهه با آن مشکلات ۲ رکعت نماز توسل می‌خواند و نتیجه هم می‌گرفت. امروز لازم است این ویژگی‌های شهید شهریاری به عنوان یک الگو برای دانشجویان بازگو شود.
پایان پیام/