برخی‌ها را خوش نمی‌آید اما باید گفت
افراد باورمند به مسؤولیت اجتماعی، نوعا منتقد و در بیان انتقاد صریح هستند. برخی‌ها را خوش نمی‌آید اما اگر انصاف داشته باشند، شهادت خواهند داد که نتیجه نقدپذیری و عمل به خیرخواهی ناصحان، جامعه را خوش می‌آید.
فارس‌پلاس؛ دیگر رسانه‌ها- برای داشتنِ جامعه‌ای مسؤول و سازنده باید به مسؤولیتِ اجتماعیِ خود توجه و برای نقش‌آفرینی مؤثر، همت کنیم. دنیایِ امروز مسؤولیت اجتماع را به عنوانِ یک «چارچوب اخلاقی» پذیرفته است. بر این اساس شخص یا حتی سازمان به مشارکت در اموری تشویق می‌شود که نتیجه آن به نفعِ کلیتِ جامعه خواهد بود. به دیگر عبارت، مسؤولیت اجتماعی به این معناست که فرد به عنوان عضوی از جامعه، مشارکت فعالانه دارد و نسبت به مشکلات و معضلات بی‌تفاوت نبوده و در تغییرات و بهبود شرایط، ایفای سهم و نقش می‌کند.
حوزه این کنشگری مسؤولانه بسیار گسترده و پر شمار است. می‌توان آن را به پهنای همه شئون اجتماعی دانست. یک روز زلزله در ارکان زمین می‌پیچد و زمان را با مسؤولیتی متمایز پیش روی انسان می‌گشاید. دیگر روز، محیط زیست با چالش مواجه می‌شود. دیگر روز جنگ، لهیب در زندگی مردم می‌کشد. روز دیگر یک بیماری «پاندومی» می‌شود و «پاندولِ» زمان را به چالشی زمین‌گیر مواجه می‌کند. همه و همه این‌ها تنها زمانی چاره می‌شود یا با کمترین هزینه می‌شود از شر آن رهایی یافت که آحاد جامعه با مسؤولیت اجتماعی خود آشنا و نسبت به وظیفه اجتماعی و ملی خود کنشگر باشند. جوامعی به توفیق حداکثری می‌رسند که این ظرفیت را به صورت حداکثری فعال کرده باشند.
اسلام نیز این مهم را در قالب فریضه «امر به معروف و نهی از منکر» تئوریزه کرده است. آیات و روایات همواره بر ضرورت کنشگری سازنده در این حوزه در قالب نظارت فراگیر ملی و ایفای مسؤولیت اجتماعی، تأکید دارد. همه گیر و توسعه محور هم هست این واجب که در شمار نماز و روزه در فهرست فروع دین قرار گرفته است. هرگز در یک قالب و در یک حوزه محصور نمی‌شود بلکه حصرشکن در همه حوزه‌هاست. در پرداختِ زندگی مؤمنانه، در تراش دادن قدرت در قامتِ خدمت، در شکوهِ همدلی و دستگیری عمومی، در اصلاحِ مفاسد و تطهیرِ مظاهرِ آلوده، در بن‌بست شکنی از سدهای پیش راه پیشرفتِ مردم و….نقشی ممتاز دارد. مؤمن به ذات خود، همزاد مسؤولیت‌پذیری اجتماعی است.
سلامت و بهروزی جامعه نیز رهین مؤلفه‌ای چنین است. ترویج این رفتار یک بایستگی مهم است که بر دوش همه ما سنگینی می‌کند به ویژه مسؤولان و مدیران. این دست که کار بر برخی از مسؤولان سخت خواهد شد اما نتیجه آن فراوانی راحتی جامعه خواهد بود. افراد باورمند به مسؤولیت اجتماعی، نوعا منتقد و در بیان انتقاد صریح هستند. برخی‌ها را خوش نمی‌آید اما اگر انصاف داشته باشند، شهادت خواهند داد که نتیجه نقدپذیری و عمل به خیرخواهی ناصحان، جامعه را خوش می‌آید. با نگاه کلان ملی همه باید از خود بگذریم تا جامعه‌ای کمال یافته داشته باشیم. منافع درازمدت تک به تک ما در جامعه‌ای چنین و با انسان‌های مسؤولیت‌پذیر، تأمین و تضمین خواهد شد.
مسؤولان هم با ترویج روحیه مسؤولیت اجتماعی نه تنها ضرر نخواهند کرد که سودی کلان خواهند برد. یک دلیلش این که در جامعه به سلامت رسیده، فساد عرصه‌ای برای رشد نخواهد یافت. همه ما چنین می‌خواهیم، مسؤولان بیشتر از ما خواهان چنین جامعه‌ای باید باشند./عباس محمدیان، مدرس دانشگاه پژوهشگر علوم ارتباطات
پابان پیام/ت